Een nieuw jaar: wat neem je mee van 2012?

                                                                                        Getty images

31 December...een dag om weer even terug te blikken op dat wat geweest is en tegelijkertijd vooruit te kijken naar een vers en kansrijk jaar.

Wat gaf jou afgelopen jaar een goed gevoel en energie? Kun je dat meenemen nahet nieuwe jaar? Voor mij zijn en waren mijn liefdevolle vriendschappen heel belangrijk; ze geven me steun, kracht, inzicht, plezier en ontspanning. Waardevolle ingredienten voor een mooi nieuw jaar!

Natuurlijk heeft elk jaar ook minder fijne momenten of gebeurtenissen. Laat dat wat moeilijk was zoveel mogelijk achter in de tijd die voorbij is en verwelkom een nieuw jaar als een onbeschreven blad. Onder mijn ontevredenheid over hoe ik sommige dingen heb gedaan ga ik een streep zetten. Ik begin gewoon opnieuw! Met een (zo goed als) lege kalender vol kansen en mogelijkheden. Waarin ik voldoende ruimte ga laten voor vernieuwing en boeiende ervaringen, voor prikkels en inspiratie.

Ik heb er zin in!

Jij ook?

Laten we er dan samen weer wat moois van maken!

21-12-2012

                                                Getty images

21-12-2012 

Een prachtige datum, daar kan niemand omheen! En volgens onder andere de oude Maya- beschaving het einde der tijden. Het eindigen of veranderen van onze wereld in een dag tijd lijkt me onmogelijk. Wel is het op z'n minst bijzonder dat naast de voorspelling van de Maya's ook de I-Tjing (het duizenden jaren oud Chinees orakelboek) loopt tot en met het jaar 2012. En astrologisch gezien maken we de omwenteling van het vissen-tijdperk naar het aquariustijdperk. Wat zou ons te wachten staan?

Een nieuwe tijd

Ik houd het even bij de astrologie. Zowel het vissen - als aquariustijdperk duren zo ongeveer 2160 jaar. Heel wat mensenlevens dus. In dat opzicht is het meemaken van een overgang naar een ander astrologisch tijdperk zonder meer uniek te noemen. Het vissentijdperk, wat we nu achter ons laten, wordt gekenmerkt door mannelijke energie en waarden en gehechtheid aan materie. Vrouwelijke waarden als intuitie en mededogen worden er nauwelijks erkend, laat staan gewaardeerd. Het was de tijd waarin de autoriteiten (waaronder kerken) leidend waren en we steeds verder af kwamen te staan van ons zelf. Deze ontwikkeling van de mensheid was nodig met het oog op verdere groei in bewustzijn. Onder het mom van: je eerst verbinden om iets los te kunnen laten door het nieuw leven in te blazen. Met het aquariustijdperk is de tijd er rijp voor geworden om afstand te nemen van onze verbinding met de materie en ons bewustzijn naar een hoger (trillings)niveau te brengen.  Het Wholism Project heeft in het verlengde hiervan een interessante visie op de overgang van kosmische nacht naar de kosmische dag: we bewegen ons van verdichting van materie naar het goddelijke. En dat biedt kansen.

De praktijk

De huidige maatschappelijke ontwikkelingen waardoor de meesten van ons op enige wijze geraakt zullen zijn of worden, passen heel goed in bovengenoemde ontwikkeling. Het individu en materie krijgen minder voeten aan de grond. We zullen gedwongen worden om weer verder te kijken dan ons eigen perspectief, ons meer gaan verbinden en in toenemende mate belang gaan hechten aan gezamenlijkheid. Deze ontwikkeling is al een tijdje bezig en er zijn al mooie initiatieven te zien op dit gebied: diensten als ruilmiddel in plaats van geld (ik doe iets voor jou en jij iets voor mij of voor weer iemand anders), buurtbewoners die gezamenlijk een moestuin onderhouden, moeders die de handen ineen slaan om elkaars kinderen onder werktijd op te vangen etcetera etcetera. Door deze gezamenlijkheid geloof ik dat we weer meer van elkaar zullen leren, dat -inderdaad- de minder tastbare waarden als invoelend vermogen en intuitie een grotere rol gaan spelen en dat we zo samen een passende bijdrage leveren aan de bewustzijnsverhoging van onze mensheid.

Mooie ontwikkeling toch?

Ik wens je...

De feestdagen staan weer voor de deur. Het is weer de tijd van het terug- en vooruitblikken en we wensen elkaar weer allerlei moois toe. 

Ik wens jou de sleutel tot jouw geluk...Een sleutel die alleen jij weet te vinden als je echt wil, gelooft dat er ook voor jou een uniek exemplaar bestaat, als je vertrouwen hebt en je wilt inspannen om te zoeken op onverwachte en minder voor de hand liggende plaatsen.

Je bent het waard!

Hele fijne dagen en een goede start van het nieuwe jaar!

Oeps, daar ga ik weer...rechtsomkeert!

                                                                                                         Getty images

Ken je dat? Heb je eindelijk zo'n beetje zicht gekregen op jouw patronen die het trouw zijn aan jezelf in de weg staan, en dan is het nog steeds lastig om er niet in te stappen. Mooi balen! Stel: je weet dat je het lastig vindt om je afwijkende mening te geven als je te maken hebt met een dominante gesprekspartner en voelt je oude patroon (jezelf klein maken bijvoorbeeld) weer aan je trekken. Er is een trucje wat je kan helpen het desondanks over een andere boeg te gooien...

Hoe werkt dat?

De kunst is te letten op wat er bij je gebeurt, vlak voor het moment dat je valkuil zich aan je opdringt. Je herkent bij jezelf misschien zweten, een hoge ademhaling, een drukkend gevoel op je keel, spanning in je nek, een onrustig gevoel in je buik of nog iets anders. Het gaat erom dat je bij jezelf ontdekt wat je lijf je op dat moment te vertellen heeft.

Zo kan ik het bijvoorbeeld ineens spaansbenauwd krijgen als een bepaalde wending me niet past; oftewel als ik geconfronteerd word met en uitgedaagd word op mijn leerpunten. Inmiddels voor mij een herkenbaar signaal waardoor ik weer even in standje alert kom, mezelf razendsnel van binnen toespreek en doe wat me te doen staat. Ik kan simpelweg niet anders meer dan in actie komen om dit onplezierige gevoel te verdrijven en weer te gaan handelen in overeenstemming met mijn ware drijfveren, wensen en waarden. Soms is dat ook lastig. Steeds meer moeite heb ik met handelen conform een gewenst plaatje. Dat is de prijs die ik betaal voor het steeds dichter bij mezelf komen. Maar daarover wellicht een andere keer meer.

Wat herken jij?

Welke signalen geeft jouw lijf om je te laten weten dat extra alertheid geboden is en je wellicht wordt uitgenodigd het over een andere boeg te gooien?  Bedenk bij een lichamelijk signaal wat je diep van binnen het liefste zou doen en sta jezelf toe te experimenteren met ander gedrag. Zo zou je er bijvoorbeeld voor kunnen kiezen toch eens onomwonden doch vriendelijk je mening te geven, nee te zeggen tegen het verzoek van een lieve vriendin of juist wel spontaan mee te gaan naar die theatervoorstelling terwijl je eigenlijk van jezelf je nieuwe zorgverzekering moest regelen.

Je zult merken dat je, naarmate je nieuwe gedrag je meer succes oplevert je  vertrouwen en lol in het steeds meer op jouw manier leven ook toenemen.

Oefening baart kunst. Veel plezier!

Sterrensymboliek

Als je mijn vorige post gelezen hebt, weet je dat ik aan het opruimen ben geslagen en daarmee een dappere poging doe om meer ruimte te maken in mijn hoofd. Al ordenend stuitte ik op een restantje bamboestokken uit de categorie "zonde om weg te gooien" (het blijft hardnekkig, mijn verzameldrift)...die goed bleken te zijn voor een opruimcompromis in kerstsfeer. De bamboestokken sieren inmiddels een raam als vijfpuntige ster van 1 meter 20 doorsnede en brengen, zorgvuldig aan elkaar verbonden, een mooie symboliek in huis.

Symboliek

De vijfpuntige ster, ook wel pentagram genaamd, is waarschijnlijk 4000 jaar geleden ontstaan in Mesopotamië. In de loop der tijden is het symbool veel gebruikt in diverse (natuur)religies en occulte tradities en zijn er diverse betekenissen aan toegekend. Varierend van beschermer tegen het kwade tot symbool voor de vijf zintuigen of de elementen vuur-lucht-aarde-water verenigend door de ziel. De ster heeft ook een  opvallende gelijkenis met het menselijk lichaam. Denk aan de vitruviusman van Leonardo Da Vinci. Deze houding is de uitdrukking van een harmonieus mens met een wakker denkvermogen, een ruim gevoelsleven en een stevige fysieke basis. De beide onderste punten van de ster vormen de voeten op de aarde, de bovenste punt  de verbinding met het universum. Een soort van "hoofd in de wolken, voetjes op de grond dus", waarbij ik me in het eerste deel zonder twijfel herken en in het tweede deel een alom aanwezig aandachtspunt zie.  

Opgeruimd blijvertje?

Met deze symboliek voor ogen is deze ster in huis voor mij nu al meer dan de kerstster, die als ster van Bethlehem staat voor de plaats aan waar de Koning der Joden geboren zou zijn. 

Misschien mag ze wel blijven, ook na de feestdagen. Dan zoek ik een mooi plekje voor haar krachtige en dynamische uitstraling en haar symbolische weergave van het in de juiste verhouding komen te staan tot het oneindige met beide benen stevig aan de grond. Opgeruimd staat netjes!

Weg ballast!

                                                                                           Getty images

Ik ben een verzamelaar. Altijd al geweest. Je hoeft het maar te verzinnen of ik heb het wel ergens in huis. Denk: papier in verschillende kleuren, patronen, dikte, stukken zeil afkomstig van de Nijmeegse zomerfeesten, stukjes touw, lint, ijzerdraad, knopen, divers inpakmateriaal, kantjes, stofjes, ijzerwaren in alle soorten en maten en afgedankte sieraden met mooie knopen of haakjes. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ruimte in mijn hoofd

Hoewel ik geniet van de luxe om altijd wel iets bruikbaars te kunnen vinden als ik iets wil maken, moet ik bekennen dat mijn verzameldrift letterlijk en figuurlijk ook veel ruimte in beslag neemt. Letterlijke ruimte is er voldoende, met figuurlijke ruimte is het anders gesteld.  Te veel ballast neemt alleen maar onnodig veel ruimte in in mijn hoofd. Ruimte die ik veel beter ergens anders voor kan gebruiken! Ik kon er niet meer omheen: vuilniszakken, stofzuiger en zwabber in de aanslag dus.

Laat los, ruim op!

Het weekend diende zich aan en ik stortte me vol enthousiasme in mijn nieuwe project: "Ruimte in mijn hoofd!" Tot zover ging het goed. Tot ik echter belandde in ons souterrain waar het grootste gedeelte van mijn van verzameldrift tot uiting komt. Zo gemakkelijk bleek het niet te zijn om "zomaar" op te schonen. Want wie zegt me dat ik niet ooit nog een keer een perfecte bestemming heb voor het leuke zeiltje van de kapotte paraplu of voor dat schattige schoolbordje op een stokje? Maar ik zette door: sprak mezelf streng toe, probeerde mijn nostalgische neigingen te onderdrukken.

Ik realiseerde me dat deze ervaring opvallend veel parallellen heeft met hoe ik in het leven sta. Echt dingen achter me laten gaat niet zonder slag of stoot, waardoor ik kan blijven hangen in wat geweest is. Beetje zonde eigenlijk. Want ik leef vandaag. En omdat ik nou eenmaal de keuze heb gemaakt voor meer rust en ruimte, ga ik ook  loslaten en opruimen. En word ik opener, scherper en creatiever. Ook met een touwtje, schroefje of papiertje minder!

Heb jij ook iets op te ruimen om letterlijk en figuurlijk meer lucht te scheppen?

Wie schrijft die blijft...

                                                                                                   Getty images

Had jij er ook één, een dagboek vroeger? Zo een waar je vanalles in schreef en wat je later weer stom en kinderachtig vond? Ik herinner me nog dat ik op een gegeven moment oude dagboekpagina's uitgescheurd en weggegooid heb omdat ik me kapot schaamde voor dat wat ineens zo echt leek. Want hersenspinsels zijn tamelijk veilig, maar wanneer iets zwart op wit staat, is het behoorlijk definitief en krijgt het ineens bestaansrecht. Dan kan een verlangen ineens een doel worden. En dat is best eng.

Verlangen

In mijn dagboekperiode had mijn verlangen vast vooral te maken met opgeschoten puberachtige figuren die nauwelijks weet hadden van mijn bestaan. Anno nu is dat veranderd, al blijft verlangen op veel terreinen voor mij een levendige rol spelen. Heb jij ook iets waar je (heimelijk) naar verlangt, heb je een doel in je leven? Dat kan groots en meeslepend zijn, maar ook klein en bescheiden. Soms zijn doelen nog vaag en kun je ze nog niet zo scherp onder woorden brengen. Andere doelen zijn juist weer heel concreet, maar daarbij kan de weg ernaartoe nog weinig duidelijk zijn. Er zijn doelen waarover dromen alleen al genoeg is. Dit bijvoorbeeld omdat ze echt weinig haalbaar zijn of de kansen op het bereiken hiervan erg klein. "Ik wil een miljoen winnen en dan ga ik....vul maar in." Maar hoe je het ook wendt of keert, doelen zijn er doorgaans voor om gerealiseerd te worden. En daar is dus focus voor nodig.

Focus

Meer dan eens heb je in mijn blogs kunnen lezen over het belang van focus, van het hebben van een doel. Pas dan ben je in staat je energie en inspanning te richten en is de kans op het bereiken van datgene wat je wenst veel groter. Maar hoe doe je dat eigenlijk: focussen? Van dat oude dagboek kunnen we ook vandaag de dag nog wat leren. Vage plannen bestaansrecht geven door ze te benoemen maakt ze concreet.  En dat is precies wat helpt bij het focussen. Door je ideeën te benoemen, op papier of in gesprek, dwing je jezelf om een tandje dieper te graven en na te denken over hoe je eigenlijk echt ergens tegenaan kijkt, of hoe je wensen en doelen er echt uit zien.

Dus: schrijf je ideeën op, praat erover, vraag informatie en hulp en grijp kansen. Kansen om je doelen en stappenplan duidelijker voor ogen te krijgen en zo gaandeweg deels of gedeeltelijk te bereiken. 

Hulp uit het universum

En naarmate je dan je plannen, ideeën en doelen deelt en ze zo steeds levendiger maakt, bouw je tegelijkertijd een netwerk op. Een netwerk van plandelers: jij vertelt iemand iets, je hoort een interessant verhaal of een leuke ingeving van je gesprekspartner, diens vriendin, buurman of collega. Je komt in contact met nieuwe kennis die relevant is voor het bereiken van je doel, en met interessante mensen die jou iets te bieden hebben en/of jij hen. 

Als je echt ergens voor gaat, je open opstelt en ook hulp kan ontvangen, dan lijkt het universum je gewoon goed gezind te zijn.

Er komen nieuwe mogelijkheden op je pad en kansen doen zich voor. Serendipiteit is een mooie term voor dit vinden van iets onverwachts terwijl je er niet direct naar op zoek bent, maar wat bruikbaar is op de weg naar jouw doel! 

Mooi meegenomen toch?

IQ+bewustzijn=wijsheid

                                                                                       Getty images

Voortbordurend op het verhaal van Steve Jobs, stel ik me de vraag wat de rol van intelligentie is in relatie tot succes. Het is onderzocht dat succes in werk voor een groot gedeelte bepaald wordt door cogntieve capaciteiten. Maar is dat wel echt zo?

Intelligentie

Gelukkig hebben we het allemaal: een ingewikkeld goedje van zo'n één tot anderhalve kilo dat beweging, gedrag, ademhaling, bloeddruk bestuurt en wat een bron is van emotie, geheugen en intelligentie. Onze hersenen dus. Maar liggen daarmee wijsheid en succes eigenlijk ook binnen ons bereik?
De psycholoog Raymond B. Cattell deelde intelligentie op  in fluïde intelligentie (dat wat gemeten wordt in de gebruikelijke cognitieve intelligentietests) en gekristalliseerde intelligentie, welke afhankelijk is van kennis en ervaring. Kort door de bocht zou je kunnen zeggen dat naarmate je ouder wordt je gekristalliseerde  intelligentie toeneemt. Zonder dat je er iets noemenswaardigs voor hoeft te doen! Maar aan de andere kant: door cognitieve veroudering neemt je vermogen tot abstract denken en de snelheid van je denken juist af en wordt je fluïde intelligentie minder. Naast cognitief intelligent kan je tegenwoordig ook sociaal, muzikaal, sportief, spiritueel of existentieel intelligent zijn. Dat biedt wellicht kansen, maar maakt het ook wat verwarrend. 

Bewustzijn

Een uitstapje naar de achttiende eeuw, naar de visie van de Duitse filosoof Kant, levert mij meer helderheid op. Kant noemt de menselijke hersenen slechts een functie van het bewustzijn in plaats van de bron van ware kennis. Die loopt in zijn visie namelijk altijd via de zintuiglijke ervaring. Doorredenerend hierop is iemand die bovengemiddeld intelligent is, niet per definitie wijs of de bezitter van echte kennis. Toegang tot de zintuiglijke ervaring en een nieuwsgierige en open instelling zijn van een groter belang dan pure snapsnelheid.

Wijsheid

Wijsheid doet vanuit deze visie vrij vertaald, naast kennis en ervaring, een expliciet beroep op een bewuste houding. En op focus qua belangstelling en vermogens die gericht zijn op vooruitgang. Dan gaat het om verder kijken dan het niveau van het ego en op zoek gaan naar persoonlijke en universele waarheden. En dat heeft dus helemaal niks met welk type IQ of herseninhoud te maken! Natuurlijk helpt een portie verstand wel, maar daarmee alleen kom je er niet. Dat had Jobs dus goed voor ogen.

Met andere woorden: wil jij je eigen wijsheid en kans op succes stimuleren?
Groei dan met plezier in leeftijd, maak je niet druk over je IQ en/of afnemende denktempo, leef bewust geinteresseerd en sta vooral open voor de ervaring!

Hoe vergroot je je effectiviteit?

                                                                                                                             Getty images

Neem een willekeurige groep ambitieuze (management)trainees: allemaal analytisch slim en qua persoonlijkheid uit het juiste hout gesneden. Dat wil dan zo ongeveer zeggen: sociaal en contactueel vaardig, emotioneel evenwichtig, samenwerkingsgericht, in staat zowel gestructureerd als flexibel te handelen en met een open, omgevingsbewuste blik. Net afgestudeerd staan ze te popelen om hun loopbaan aan te vangen, hun kwaliteiten te ontplooien en tot wasdom te brengen.  Maar wat maakt nou eigenlijk dat de ene trainee de weg naar succes makkelijker vindt en -vanuit maatschappelijk perspectief- succesvoller wordt dan de ander?

Meer dan kwaliteit

Er blijkt meer dan een passende cognitieve en persoonlijkheidsaanleg voor nodig te zijn om uiteindelijk een gericht doel te bereiken of succesvol te zijn. Het gaat dan om iets wat maakt dat potentie ook tot uiting komt, dat ervoor zorgt dat iemand effectief is in het inzetten van zijn of haar kwaliteiten. Dit iets is eerder houding dan een eigenschap en noemen we zelfregie.

Zelfregie

Zelfregie gaat om het in brede zin alert zijn op en bewust zijn van jezelf. Bewust van je doelen en drijfveren, je gedachten, je emoties en je gedrag. Als je dit inzicht koppelt aan het vermogen om afgewogen keuzes te maken ten aanzien van wat je wel of niet zegt of doet, bepaal je actief je eigen koers. Je weet op basis van je eigen plan, je gedachten, lichamelijke signalen of reacties uit je omgeving, wat je te doen staat. En daarmee zorg je dus goed voor jezelf, weet je de ladder van effectiviteit te beklimmen en is de kans groter dat je je doelen realiseert (mits het ook daadwerkelijk jouw doelen waren die je gesteld had).

Versterken van je zelfregisserend vermogen

- Focus: het begint bij het bewust zijn van je doelen: waar ga je voor, waar ben je bereid energie in te steken?

- Bewust zijn van gedachten: welke gedachten komen (regelmatig) bij je op, door welke minder of meer realistische ideeen word je gestuurd? Naast geregeld afstand nemen en reflecteren kan ook meditatie hierin ondersteunen. Juist door stil te worden, dringen zich gedachten aan ons op die zo ook zichtbaar worden.

- Onderkennen van je emoties en lichamelijke signalen: wat voel je aan je lichaam? Waar zit bijvoorbeeld je ademhaling, heb je het warm of juist koud? En wat zegt dit je?

- Organiseer feedback om je blinde vlekken in de spotlights te zetten.

- Stuur bewust, maar waak voor overregisseren. Daarmee zou je die heerlijke flow weer missen.

- En last but not least: blijf trouw aan jezelf en maak keuzes in lijn met jouw ervaringen en behoeften!

Trouw als rode draad

                                                                                          Getty images

"If today were the last day of my life, would I want to do what I am about to do today?" And whenever the answer has been "No" for too many days in a row, I know I need to change something."

De kans is groot dat deze tekst je bekend voorkomt. Hij is namelijk afkomstig uit de speech van Steve Jobs op Stanford in 2005. Op youtube is deze speech inmiddels zo'n 15 miljoen keer bekeken. Onvoorstelbaar veel. En terecht, want inspireren en motiveren kan deze man! Zelfs na zijn dood nog, mooi vind ik dat: inspiratie en energie die verder gaat dan tijd en ruimte.

Niet nieuw, wel waar

De tekst van Jobs valt zoals zoveel echte waarheden in de catagorie: niet nieuw, wel waar. Wat indruk maakt voor mij is de manier waarop hij deze wijsheden brengt, puttend uit zijn eigen ervaringen met vallen en opstaan. Deze man getuigt van echte, pure en onuitputtelijke wijsheid. En dan niet het soort wat je uit een boekje kan leren, integendeel. Een diploma heeft hij nooit gehaald. De ervaring en het doorleven ervan, speelt hier een rol.

Trouw als rode draad

Wat mij opvalt in het verhaal van Jobs is het trouw zijn aan zichzelf wat als een rode draad door zijn verhaal loopt. Hij ging zelfs zover dat hij zich decennia lang elke ochtend afvroeg of hij nog op de juiste weg zat. zo niet, dan was het dus tijd om een andere afslag te nemen, wat hij dan ook deed. En dat laatste is bij uitstek bewonderenswaardig.

Vertrouwen en trouw blijven: kan jij het?

Het komt erop aan ten eerste zicht te hebben op waar je staat en hoe dat aansluit bij jouw persoonlijke wensen, doelen, waarden en behoeften. Door alert te zijn op je gevoel en de signalen die je lijf je geeft, is het voor veel van ons wel te doen om hier een inschatting van te maken. De stap erna, concluderen dat iets anders moet, gaat ook nog wel. Maar dan...de laatste, en meest wezenlijke stap, wordt lastiger. Want hier komt het aan op lef tonen, het bekende achter je laten en vertrouwen op jezelf en op dat het leven het beste met je voor heeft. Zelfs al je hier (achteraf tijdelijke) ontberingen voor moet doorstaan. Pas later kunnen we zien dat de zaken precies zo gelopen zijn als goed is, en dat ze ons naast een zekere pijn ook veel positiefs gebracht hebben. Eigenlijk gaat het dus om het betalen van een prijs zonder dat je weet wat je ervoor terug krijgt.

Ben jij bereid voor jouw wensen een investering te doen? Wil jij stiekem een sprong in het diepe wagen en heb je, net als ik, last van koudwatervrees? Laat je inspireren door Steve Jobs en trek een kwartiertje uit om dit filmpje te kijken! En JUMP!

Kans op ontwikkeling

Persoonlijke ontwikkeling: je kan er maar druk mee zijn. Voor mij is het nog steeds een thema waar ik enthousiast over word, graag met anderen over praat en veel ideeen over heb. In veel gevallen, zo realiseer ik me, houd ik me bezig met thema's die zich aan de bovenkant van de Maslowperiode bevinden. Thema's op het gebied van zelfverwerkelijking welteverstaan. En hoewel ik het erg zinvol vind om datgene wat binnen je mogelijkheden ligt aan te grijpen, is dit gebied niet voor iedereen op deze manier weggelegd.

Shahdol

Neem nou de kinderen in de tribal villages in India. De mensen hier vallen buiten het traditionele kastensysteem en spelen geen rol van betekenis in de Indiase samenleving. Voorzieningen zoals stromend water, elektriciteit, riolering en gezondheidszorg zijn er niet. De kinderen werken van jongs af aan mee op het land in een fabriek. Dan heb je wel wat anders aan je hoofd dan nadenken over wat nou echt bij je past, hoe je je energie het beste besteedt en of nou die ene of toch die andere cursus of leergang jou net dat beetje extra kan bieden.

Levensstandaard en geluksbeleving

Persoonlijk denk ik niet dat geluksbeleving per definitie correleert met welzijn en geluksbeleving. De 500 kinderen uit de nomadendorpen in India die nu dankzij de stichting Shahdol onder andere onderwijs kunnen volgen, begeven zich op de lat van welzijn naar hun eigen maatstaven misschien wel op een hoger niveau dan wanneer wij onze eigen maatstaven op onszelf zouden loslaten. En toch gun ik het deze kinderen om hun kansen te vergroten om hun eigen leven vorm te geven en hier keuzes in te hebben. Net als de meesten van ons in het westen. Gewoon omdat ik dat zie als een soort geboorterecht van mens zijn.

Kansen mee vergroten

Samen met Monique Schoorl (www.mettayoga.nl) heb ik daarom kaarten ontworpen om geld in te zamelen voor deze kinderen. Ik vond het super spannend om er 2000 te bestellen, maar ja, je doet het goed of je doet het niet! De verkoop is al goed op gang gekomen...maar succes smaakt naar meer, zo merk ik. Succes op meer kansen voor de kinderen in India. Je voelt 'm al aankomen: mocht je willen steunen: je bent meer dan welkom!

Heb jij een persoonlijk succes wat jij zelf wil vermeerderen?

Praktisch

In een set (zie afbeelding boven) zitten 12 A5 kerstkaarten (3x4 verschillende prints), waarvan de prijs €10,00 per set is, twee sets kosten €18,00. Je kunt je bestelling doorgeven per mail aan magievoortien@hotmail.com of info@mettamooi.nl. Geef daarbij ook aan welke set(s) je wenst te ontvangen. 

De kunst van het ontvangen

                                                      Getty images

Ben je of ken je toevallig zo iemand die geven als tweede natuur heeft? Die er plezier in heeft op de juiste momenten attent te zijn en liefde en aandacht schenkt door een ander letterlijk iets te geven? Iets kleins, een lief kaartje, een symbolisch gebaar, iets waar moeite voor is gedaan en/of waar de nodige euro's aan zijn besteed. Simpelweg omdat het een goed gevoel geeft om te geven.

Ontvang van harte
Maar hoe zit het eigenlijk met ontvangen? Als je jezelf of een ander herkent in bovenstaande, dan heb je ongetwijfeld ook de ervaring dat het gemak om te geven niet altijd samen gaat met het gemak om te ontvangen. Interessant toch? Want geven en ontvangen zijn in mijn visie onlosmakelijk met elkaar verbonden. Pas als je overvloed kan en mag ontvangen, heeft dat wat je geeft ook pas werkelijke waarde en komt er verbinding tot stand. Verbinding door het delen, creëren én vermeerderen van positiviteit en geluk. Zeg nou zelf: is het ook niet veel leuker als een ander gewoon echt blij is met jouw gebaar in plaats van dat hij of zij beschroomd reageert en zich bezwaard voelt?

Creëer een positieve cyclus
Beheers je de kunst van het ontvangen (nog) niet, terwijl geven je gemakkelijk af gaat, vraag je dan eens af waarom het nou zo lastig voor je is. En waar ben je met je geven eigenlijk op uit? Wat je antwoord hierop ook is, onthoud één ding: ook jij bent het waard overvloedig te ontvangen. En als jij deze kunst beheerst, zorg je er meteen voor dat je de gever op waarde schat en de cyclus van het tot stand brengen van een positieve cyclus in stand houdt!

Een mooie illustratie hiervan vind ik de film Pay it Forward. Voor een relaxed en inspirerend avondje bank hangen!

Leerzame signalen

                                Getty images

Herfst, de tijd waarin veel van ons weer wat gaan snotteren en vatbaarder zijn voor griepjes en andere ongemakken. Daar hebben we simpelweg mee af te rekenen, waarvoor de nodige huis-tuin- en keukenmiddeltjes tot onze beschikking staan. Kwaaltjes en fysieke klachten kunnen echter ook tot meer oproepen dan een neusspray of paracetamol.

Kwalen met een boodschap

Zo kunnen ze ons wat te vertellen hebben. Herken je dat bijvoorbeeld, dat je ineens overvallen wordt door keelpijn? En later de link kan leggen met het feit dat je ergens mee worstelt wat je niet durft te uiten? Dat je door een enkel- of knieblessure even teruggefloten wordt om het -letterlijk- rustiger aan te doen? Of dat de pijn in je bovenrug misschien wel een link heeft met alle verantwoordelijkheden die je op jouw schouders neemt?

Schepje erboven op

Ons lijf geeft ons simpelweg signalen om ons op wat voor manier dan ook te confronteren met dat wat waar we op weinig handige wijze mee bezig zijn. Vaak blijven klachten lang onbewust en doet ons lichaam er steeds een schepje bovenop qua heftigheid. Voor hen die niet willen luisteren tenminste, bewust, dan wel onbewust. Waaronder ik ook mezelf mocht rekenen. Twee jaar terug bleek ik -achteraf gezien- zo eigenwijs, dat ik het nodig had om letterlijk weg te vallen, mijn concentratie een probleem werd en ik niet meer zuiver en in proportie kon waarnemen. Alles liep door elkaar en normaal functioneren lukte me niet meer. Zelfs voor het bereiden van een eenvoudige pastamaaltijd hing ik toen meerdere malen huilend aan de telefoon met mijn welwillende partner. Dat ging dus behoorlijk ver.

Luisteren naar je lijf

Als we onze klachten al in verband brengen met een meer dieperliggende betekenis, dan zien we deze vaak pas achteraf. Zo ging het tenminste bij mij. Best jammer eigenlijk: want als we sneller inzicht hebben, zijn we ook vlotter in staat hiernaar te handelen. Dan kan ons een harde leerschool bespaard blijven en zijn we vaak ook sneller van onze klachten af. 

Toch kunnen we niet bewuster zijn dan we op een bepaald moment zijn...En kan een harde leerschool een ongelooflijk interessante, boeiende en verrijkende ervaring zijn. Achteraf tenminste, dat dan weer wel.

Positief denken: het werkt echt!

"Het zijn niet de dingen van de wereld waardoor we van slag zijn;
het zijn onze gedachten daarover." Epictetus

Het kan te maken hebben met het soms toch wat treurige seizoen, maar ik kom de laatste weken in mijn (werk)omgeving een bovengemiddelde focus op moeilijkheden en tegenvallers tegen. Opvallend is dan wel dat na enig doorvragen, er over het geheel genomen helemaal niet meer negativiteit is, maar dat mijn gesprekspartners dat alleen maar zo beleven. 

Hoe ga jij om met vervelende ervaringen?

Die beleving bestaat en die wil ik ook zeker niet bagatelliseren. Wel maakt het helder dat het niet (alleen) draait om of en hoe zaken tegen zitten, maar om de manier waarop we omgaan met dat wat om ons heen gebeurt. Et voila: de sleutel tot verandering. Hoe dan?, hoor ik je denken. Nou, het is zo dat we op het grootste gedeelte van de omstandigheden waar we mee te maken krijgen geen invloed hebben. Maar die hebben we wel op de manier waarop we ernaar kijken!

Want bepalen we eigenlijk niet zelf hoeveel waarde we hechten aan bijvoorbeeld kritische feedback of een weinig plezierige situatie. En met hoeveel energie we deze voeden? Afhankelijk van de mate waarin we dat doen, kunnen we namelijk deze onplezierige situatie groter of kleiner maken. En daarmee hebben we de sleutel in handen!

Omkeren van je beleving

Je kunt er dus voor kiezen om je minder te laten beinvloeden door een negatieve ervaring. Dat klinkt simpeler dan het is. Het vraagt om jezelf niet zomaar mee te laten slepen, maar bewust de neerwaartse spiraal te keren. Probeer een onplezierige gebeurtenis eens wat meer te zien als een golf in een rustig kabbelend water. Als een golf die weer verdwijnt, waarna er zich weer wat anders aandient. Natuurlijk is het goed iets minder prettigs wat op je pad komt, serieus te nemen. Maar ben ook mild voor jezelf. Een trucje om positieve dingen te blijven zien, is ze op te schrijven. Dan heb je er net even wat meer aandacht voor, waardoor het meer beklijft. Blik bijvoorbeeld, als je eenmaal even zit 's avonds, even terug op je dag. Er is genoeg om blij mee en dankbaar voor te zijn. Ook als het je tegen zit. Echt waar. Het is alleen de -weliswaar grote- kunst om ze te blijven zien!

Hart versus ratio

"Your mind knows nothing but the past. It makes it decisions based on only that. 
Only your heart can see beyond memory's horizon."  Neale Donald Walsch

Pasgeleden werd ik voorgesteld aan de nieuwe liefde van een hele  goede vriendin. Voor de volledigheid: gedurende jaren zijn bij de betreffende dame regelmatig dates gepasseerd, maar altijd was er wel wat. Varierend van de klassieker verkeerde sokken tot beperkte oprechte interesse, een onhandige woonplaats, weinig interessante hobbies of een te mannelijk (lees: weinig smaakvol) interieur.

Plaatjes van het verstand

Vaak, zo zag ik het, ging het dan toch om zaken die -op z'n minst voor een groot gedeelte- ingegeven waren door het verstand. Door plaatjes van hoe "het moest zijn" en waar niet aan voldaan werd. Totdat dus deze ene heer op verrassende wijze ten tonele verscheen en, patsboem, die ratio er helemaal niet meer toe deed en het hart sprak! En het nooit anders geweest leek te zijn dan op dit moment en alles gewoon helemaal klopte. Mooi he?

Hart versus ratio

Niet alleen in de liefde kan het zo lopen dat ons hart ons verstand inhaalt en van zich laat horen.  Ook in andersoortige situaties kunnen we ineens onverklaarbaar zeker van iets zijn, wat niet altijd goed te onderbouwen is. Nu heb ik altijd gedacht dat afgaan op gevoel (of dat nou vanuit je buik of je hart komt...) te maken heeft met speciale antennes die weinig gemakkelijk concreet te maken zijn...

Totdat ik laatst las over een onderzoek van Leonard Lee, onderzoeker aan de Columbia Business School. Hij komt uit op het gegeven dat afgaan op gevoel niks anders is dan het afgaan op alle kennis die je bewust of onbewust hebt vergaard. Hierdoor kom je dus tot een bredere oordeelsvorming. Dit in tegenstelling tot de rationele denker die gerichter informatie selecteert om tot besluiten te komen. En laten nou net besluiten, gebaseerd op veel denken, niet het meest succesvol zijn!

 

Gelukkig dus maar, dat mijn vriendin het bij het verschijnen van mister love voor elkaar kreeg om haar ratio aan de kant te laten zetten en haar gevoel liet spreken. Welke informatie mijn vriendin dan al dan niet bewust heeft gebruikt om te besluiten dat haar laatste verovering "the one" is, zullen we nooit weten. 

En ik? Ik blijf toch liever gewoon geloven in de magische en ondefinieerbare kracht van het hart!

De taal van de stilte

28 oktober 2012 Dag van de stilte

Stilte

de zon die van harte verwarmt  

een herfstblad verlicht

stilte  

de regen die sprankelend spettert  

de aarde verzadigt

stilte  

de maan die zuiver schijnt    

de nacht verlicht

stilte 

een wolk die waaiend wiegt 

de lucht verfraait

stilte   

de wind die zomaar zucht
het leven verfrist

stilte  

verstilling  

die waarde brengt   

in de ruis van het bestaan 

Van boekenwijsheid naar levenswijsheid

"Wijsheid is: weten wat te doen. Deugd is: het doen!" David Starr Jordan 

Over hoe een onverwacht kado mij aan het denken zette over wijsheid...

 

Wijze uil

De uil kan met haar zeer scherpe zintuigen dingen waarnemen die wij niet eens kunnen opmerken. In de volksmond wordt gezegd dat “de uil ziet wat anderen niet zien”. Vandaar de associatie met wijsheid.

Symbool van onheil 

Naast wijsheid zijn uilen met hun grote ogen en een starre doordringende blik ook het symbool van onheil. Het lieve kleine meisje van een goede vriendin vond het misschien hierom een goede deal om haar uilenschilderij, wat ik zo prachtig vind, aan mij te schenken (dank je, Maaike!) en zelf een andere prent uit te kiezen voor op haar kamer. Eentje zonder enge ogen in de nacht...Zodat ik voortaan kan genieten van de wijsheid die deze wijze uiltjes voor mij uitstralen.

Van boekenwijsheid naar levenswijsheid

Tot zover de uil. Want wat is nou wijsheid? Gaat het dan om "boekenwijsheid? Om kennis hebben en uitdragen? Oók. Maar nog meer is wijsheid voor mij de vertaalslag kunnen maken van denken naar doen. Het in de praktijk brengen van alle theorieën, ideeën en slimmigheden. Er niet alleen over praten en schrijven, maar het léven! En dan is wijsheid ineens niet alleen met ons verstand te behappen. Dan gaat de ervaring tellen: de ervaring van het leven, van vallen en opstaan en steeds wijzer worden. 

Respect voor levenservaring

Niet voor niks dat er -vooral in andere culturen overigens- zoveel respect is voor de oude wijze man of vrouw. Deze kan ons zoveel meer leren van waar we vaak gebruik van maken. Want, zeg eens eerlijk, wie dien je er eigenlijk mee als je per sé zelf het wiel wil uitvinden? Het heeft wel wat: het meester-gezelprincipe , niet alleen voor op de werkvloer, maar gewoon om het leven te leren leven, om recht te doen aan de wijsheid die wij als mensheid in haar geheel al hebben opgedaan, om de kunst te kunnen afkijken en tegelijkertijd je eigen fouten mogen maken. 
En zo schiet mij ineens te binnen dat ik natte kranten in een nieuw paar schoenen kan stoppen die nog knellen. Geleerd van mijn oma!

Welke boekenwijsheid zou jij meer in de praktijk kunnen brengen?

En van welke wijze oude(re) man of vrouw kan jij de kunst afkijken?

Flowtime!

Ongetwijfeld ken je het gevoel van helemaal opgaan in iets wat je doet of beleeft. Gaaf toch? Nadenken is niet nodig, alles gaat vanzelf, je bént gewoon, handelt als vanzelfsprekend en natuurlijk. Er is geen besef meer van tijd, je ervaart energie en wellicht zelfs euforie en zou er zo voor tekenen als altijd alles zo blijft. Ik tenminste wel. 

Geluk op afroep

Toch is dit ultieme zijn voor mij niet op afroep beschikbaar. Bestaat er eigenlijk een recept om dit soort ervaringen zelf te kunnen creëren? Zodat ik voor zo'n heerlijke belevenis niet alleen maar afhankelijk ben van wat me zomaar ineens onverwacht toevalt? En mijn geluksbeleving ook deels zelf kan sturen? Het goede nieuws is: Ja, dat kan! Door het simpelweg hebben van een echt doel.

Focus, wil en zelfregie

Ergens zó in opgaan dat je er helemaal één mee wordt, noemen we flow. We zijn dan geconcentreerd en genieten intens. Dit kan je alleen bereiken als je een doel hebt en uitdagingen opzoekt. Wanneer je een doel hebt hebt, is je inspanning ergens op gericht, heb je focus. En voor focus is wilskracht van belang, aldus Roy Baumeister in Wilskracht, de herontdekking van de grootste kracht van de mens. Zelfregie helpt je vervolgens om je wilskracht in goede banen te leiden. Zelfregie zou je kunnen zien als een soort zelfbeheersing, als de vaardigheid om ruimte te scheppen tussen een gebeurtenis en jezelf,  of handelen. Je impulsiviteit bedwingen, zeg maar. Je niet zomaar laten meeslepen, maar héél even afstand nemen en vervolgens je actie bepalen. Dat gaat gemakkelijker naarmate je je meer bewust bent van dat wat je denkt, voelt en doet en waarom. Dat proces gaat op een gegeven moment overigens zo snel dat je er niet eens meer bewust bij hoeft stil te staan.

Mooi meegenomen

Laatst schreef ik over uit je comfort zone stappen. Als je weet wát je wilt en waar je naar verlangt, is het, grappig genoeg, veel gemakkelijker om je inspanning te leveren op weg naar je doel en misschien zelfs naar die mooie "flowtime". Gewoon omdat je weet waar je het voor doet, is de drempel om uit je comfort zone te stappen ook niet eens zo groot en onoverkomelijk meer. Een zekere spanning voel je nog wel, maar je weet dat je durf toont om je wens werkelijkheid te laten worden. En dan betalen we met plezier de bijbehorende prijs. Jij toch ook?

Leestips: 

Mihaly Csikszentmihalyi, Flow, de psychologie van de optimale ervaring.

Roy Baumeister in Wilskracht, de herontdekking van de grootste kracht van de mens. 

Mijn hardnekkigste vijand

Pasgeleden kwam ik tot een verrassende ontdekking. Niet alleen verrassend trouwens...confronterend ook. Ik voelde me gespannen en geforceerd. En wat ik ook deed of juist niet deed, voelde en dacht of juist niet: niks scheen te helpen om mezelf in een wat relaxtere modus te krijgen. Sterker nog: mijn frustraties namen toe.  Een verre van gewenste situatie. En zoals je je wellicht kan voorstellen, is een issue op zelfontplooiingsvlak er voor mij voor om...juist... aan te pakken!

Een ware strijd

Gelukkig had het universum het goed met me voor en leidde op het juiste moment een goed contact tot een vruchtbaar gesprek. Een gesprek dat het alom bekende kwartje bij me deed vallen. Ik besefte ineens dat ik mijn frustraties zelf creëerde doordat ik aan het vechten was. Als een ware Pallas Athena, de godin van de oorlog, zette ik alles op alles om te strijden voor de goede zaak. In dit geval: een meer ontspannen versie van mezelf. Dit gevecht bracht me echter niet erg veel dichter bij mijn doel. Integendeel.Ik moest het dus wel over een andere boeg gooien. Maar hoe?

Wijsheid

Dat antwoord kwam...Naast de godin van de oorlog, is Athena ook godin van de wijsheid. Die kwam ook even om de hoek kijken en leerde me dat ik mijn energie aan het verspillen was. Want het vechten wat ik deed, was vooral mezelf verzetten. Verzetten tegen dat waar ik geen invloed op heb. Gewoon omdat dingen soms zijn zoals ze zijn, buiten mij om. En hiermee stapte ik dus in de valkuil van de afgescheidenheid, van het denken in tegenstellingen en waardeoordelen (zie mijn vorige blog). In de neiging mezelf vooral te beschermen en dus af te zetten tegen de grote boze wereld.

Eén geheel

Voor mij werkt dat dus niet. Ik ervaar het bestaan als één geheel, een samenspel van verschillende en wisselende krachten. Waar ik een klein radartje in ben. Een radartje dat meedeint op dat wat is. Wat niet wil zeggen dat ik zomaar alles accepteer, geen weerwoord geef of niet meer vecht. Integendeel! Want dat is ook het leven: staan voor onze zaak en ons hiervoor inzetten, ook als het lastig is en kracht en vechtlust vraagt. Moeilijk te verwoorden is het wel, maar het besef van op verschillende niveaus het bestaan te kunnen waarnemen, laat me vlotter relativeren. En dat heeft weer een positief effect op de rust die ik graag ervaar.

Voor toegang tot het relativerende en bevrijdende effect van dat voor mij andere niveau, werp ik -net als Pallas Athena hierboven- een regelmatige blik op de lucht . Wolken die nooit hetzelfde zijn en ook weer wel. Dan hoef ik ook niet meer de strijd te voeren die ik van tijd tot tijd heb met mijn hardnekkigste vijand: mezelf...

Waar en wanneer zit jij jezelf in de weg? En strijd jij voor de echt goede zaak?

Twee kanten van de medaille

Of toeval bestaat, daar ben ik nog niet helemaal uit. Al heb ik wel de neiging te denken van niet. Hoe dan ook: "toevallig" hoor, lees en ervaar ik de laatste dagen steeds weer (over) hetzelfde thema: non-dualiteit. Een ingewikkeld woord voor iets ogenschijnlijk simpels: namelijk zuiver waarnemen, zonder er een oordeel aan te verbinden. Is wel te doen toch, zo op het eerste gezicht? Totdat je het serieus gaat proberen...zo ervaarde ik .

Oordelen

Waarnemen zonder oordeel, blijkt een "hell of a job"! Ik nam me voor me gedurende het dagelijkse ochtendritueel (allemaal opstaan, aankleden, eten, tandenpoetsen, kinderen naar de opvang en school brengen, doorfietsen naar mijn werk en daar al haastend binnenvallen) extra bewust te zijn van mijn eigen gedachten en daarmee ook van mijn oordelen. Dat was wel even schrikken: ik bleek wel erg snel mijn mening klaar te hebben! Zo kwam ik mijn neiging tegen om situaties te beoordelen tegen het licht van mijn ervaring onder soortgelijke eerdere omstandigheden. Hoewel mijn controledrang daar wel bij vaart, komt de werkelijkheid er wat bekaaid vanaf... Dat kan overigens ook best goed uitpakken: zo liet ik me bijvoorbeeld verrassen door kinderen die geheel onverwacht in standje cooperatief bleken te zitten! Mooi meegenomen, maar toch jammer van het onnodige gestress! Ook bleek mijn hoofd heel goed in staat om direct een ongenuanceerd oordeel te hebben over een onschuldige passant met een shabby verschijning. "Neem je verantwoordelijkheid over je leven!" Hoe kortzichtig! En dan had ik ook nog eens mijn mening meteen klaar bij een verhaal van een collega. Totdat ik me, net op tijd, weer realiseerde dat er altijd twee kanten aan dezelfde medaille zitten. Een ware kunst blijkt, om deze tegelijkertijd waar te nemen...

Duidelijkheid of vrijheid?

Herken jij je in mijn neiging om snel "plaatjes' te maken van zaken? Om situaties, meningen of mensen in te delen in "goed" of "fout" en hiermee op voorhand al tegenstellingen te creeren met alle gevolgen van dien? Wat zou er eigenlijk gebeuren als er geen "goed" of "fout" zou zijn? Als alles gewoon is zoals het is, zonder oordeel? Als alles gewoon in beweging is, waarbij het een effect heeft op het ander en andersom? Zou dan de grond onder onze voeten wegzakken, of zou er een onmetelijke vrijheid en zuiverheid ontstaan? 

NB In bovenstaande tekst beschrijf ik slechts een facet van non-dualiteit. In deze tekst van Pia de Blok of in het boek van Douwe Tiemersma kan je verder lezen als je een vollediger beeld wil hebben.