Herfst en Michaëlsfeest: oogsttijd!

En dan toch lijkt het ineens snel te zijn gegaan, die overgang van de heerlijke nazomer naar een heuse herfst. Met bijbehorende kortere dagen, lagere temperaturen, de verwarming die al is aangesprongen, de zomerkleding die nu echt weggestopt kan worden. Ook een heerlijke tijd om de bossen in te trekken, zo ontdekte ik afgelopen weekend weer. Prachtig, de bladeren die verkleuren, het groen wat plaats maakt voor geel, oranje, rood en bruin. Toegegeven, het heeft ook iets deprimerends, die vallende bladeren. Er is meer donker dan licht. De natuur trekt zich terug en begint af te sterven. En dieren als de egel, de vleermuis, de kikker en zelfs het lieveheersbeestje (wist je dat?) maken zich klaar voor hun winterslaap. In zekere zin doen wij dat ook: in plaats van het leven buitenshuis, cocoonen we binnen. En dat heeft toch ook wel weer wat: lekker knus.

Loslaten en draken verslaan

Herfst is de tijd van loslaten. Storm waait dorre takken uit de bomen. En ook wij kunnen, gelijk met het ritme van de natuur, voor onszelf nagaan of en wat er in ons stormt en wat we kunnen laten voor wat het is. Gewoon omdat het ons niet (meer) dient en het alleen nog ballast is. Oftewel: draken! Klinkt toch net wat spannender en dat brengt ons bij het Michaëlsfeest, wat deze week op de school van onze oudste wordt gevierd. Michaël is een van de aartsengelen en de overwinnaar van de draak, zo zegt de mythe. Dit feest staat in het teken van het bewust wakker zijn van ons als mens om het kwaad in de wereld te doorzien en te bevechten. De krachten van de geest in iedere mens worden op dit feest aangesproken. Heb jij, net als ik, eigen draken te doorzien en te verslaan? Om weer ruimte te maken voor nieuwe dingen?

De oogst

Naast loslaten staan herfst en het Michaëlsfeest ook voor oogsten. We zien in deze tijd pompoenen, appels, peren, druiven en ook eikels, beukennootjes, kastanjes, dennenappels. En pompoenen. Heerlijk vind ik het trouwens, om weer de keuken in te duiken en na het vervelende klusje van schillen en ontpitten, een vers pompoensoepje en pompoencake op tafel te kunnen zetten. 

Dankbaar

Eigenlijk waren die oogstfeesten van vroeger zo gek nog niet: het uiten van onze dankbaarheid voor wat de natuur ons biedt. Ik zou ook best vaker mijn zegeningen mogen tellen in plaats van vooral te kijken naar alles wat nog anders en beter kan. Mijn oogst, als resultaat van dat wat ik de afgelopen maanden gezaaid heb, mag er namelijk best zijn. En de jouwe ongetwijfeld ook!