Recentelijk herlas ik "Aan de oever van de piedra huilde ik." van Paolo Coelho. Een prachtige roman over de kracht van de liefde. Onderstaande passage illustreert mooi het steeds meer leiden van het leven van je Zelf (zie mijn post van 16 september) in plaats van je veelal te laten leiden door je omgeving:
Een man komt een oude vriend tegen, die het probeert te maken in het leven, maar het lukt hem niet. Ik moet hem wat geld toestoppen, denkt hij. Maar die avond ontdekt hij dat zijn oude vriend een rijk man geworden is, en de schulden komt betalen die hij in de loop der jaren gemaakt heeft. Ze gaan naar een bar waar ze altijd samen heen gingen, en hij geeft een rondje voor de zaak. Wanneer ze hem vragen waar hij zijn succes aan te danken heeft, antwoordt hij dat hij tot voor kort nog het leven van de Ander leidde. 'Wie is die Ander?' vragen ze hem. 'De ander is degene die ze me geleerd hebben te zijn, maar die ik niet ben. De Ander meent dat het de plicht van de mens is zijn leven te leiden vanuit de idee dat hij geld moet sparen om niet van honger om te komen wanneer hij oud is. Hij denkt zoveel en maakt zoveel plannen dat hij leeft wanneer zijn tijd op aarde bijna voorbij is. Maar dan is het te laat.' 'En jij, wie ben jij?' 'Ik ben degene die ieder van ons is, als hij naar zijn hart luistert. Iemand die zich laat meeslepen door het mysterie van het leven, die openstaat voor de wonderen, die blij en enthousiast is over wat hij doet. Maar de Ander, bang om teleurgesteld te worden, hield me tegen om actie te ondernemen.' 'Maar er is toch lijden', zeggen de mensen in de bar. 'Iedereen lijdt zijn nederlagen. Niemand ontkomt daaraan. Daarom is het beter bij het verwezenlijken van je dromen een aantal veldslagen te verliezen dan ten onder te gaan zonder te weten waarom je uberhaupt streed'. 'Dat is alles?' vragen de mensen in de bar. 'Ja. Toen ik dat ontdekte, werd ik wakker en was vastbesloten die persoon te worden die ik in werkelijkheid altijd had willen zijn. De Ander bleef daar achter, in mijn kamer, en hij keek me aan, maar ik heb hem nooit meer toegelaten- hoewel hij me een aantal keren schrik heeft proberen aan te jagen door me op de risico's te wijzen van het niet aan de toekomst denken. Vanaf het moment waarop ik de Ander uit mijn leven gezet heb, heeft de Goddelijke energie zijn wonderen verricht.'
Welke Ander wil jij achter je laten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten