Intens rood

Ter ere van de Dress Red day van de hartstichting vandaag, een blog over...rood!

Zolang ik me kan herinneren heb ik een fascinatie voor kleur.. en in het verlengde hiervan voor kleurwaaiers. Geweldig al die tinten die steeds lichter of steeds donkerder worden, afhankelijk van hoe je het bekijkt. Kleuren die stuk voor stuk iets anders oproepen en ergens anders voor staan. Dat besef had ik al vroeg. Als een kind zo blij was ik dan ook toen ik een paar jaar geleden een paar kleurenwaaiers in mijn bezit kreeg..en mocht houden in plaats van dat ze weer terug moesten naar de verfwinkel...

Rood

Kleur dus. In mijn jeugdjaren was ik rood-adept. Niet zozeer in mijn kleding. Hoewel ik als wintertype rood goed schijn te kunnen hebben, is het me tot op heden nooit gelukt om me er happy in te voelen...Of toch? Op mijn 11e verjaardag was ik beretrots op mijn rode sweater met spijkertuinbroek...maar smaken veranderen. Gelukkig maar! Mijn zwak voor rood in algemene zin is echter wel tamelijk hardnekkig. Ik laat ons huis er graag door knallen en ook in accessoires en bij de creatieve uitspattingen waar ik me nog regelmatig aan waag, word ik als het ware naar deze hartstochtelijke kleur toegetrokken.

Symboliek...

Maar waarom eigenlijk? Laat ik de psychologie van de kleuren er eens op naslaan. Het is de tint met de krachtigste symboliek, aldus Wikipedia. Een greep uit wat ik verder tegenkom: liefde, romance, zacht, warmte, comfort, energie, kracht, opwinding, leven, bloed en gevaar. De kleur die laatst op de open dag van de brandweer overheerste was natuurlijk ook rood. Vanwege het dreigend gevaar dus. En in meer energetische termen is rood de kleur voor het basis- of wortelchakra en correspondeert het direct met de aarde. Hier gaat het over gegrond zijn, over veiligheid en overleving. En staat het voor huis, gezin, het hebben van vertrouwen en stellen van grenzen. Mooi, dat rood zo sterk communiceert door gewoon zichzelf te zijn, zonder dat er woorden aan te pas komen. De ware kracht van symboliek!

Rode draad

De rode draad in de opsomming hierboven is voor mij INTENSITEIT. En inderdaad, daar houd ik van: een intens bestaan, waarin ik steeds weer nieuwe ideeen oppak, uitwerk, uitdagingen aanga, mezelf laat meeslepen en, tja dat ook, tegen mijn grenzen aanloop. Waardoor ik weer even extra rust moet pakken om bij te tanken. En waarbij ik me des te meer realiseer dat meeslepend leven, zelfs als dat zich vooral in mijn hoofd afspeelt, toch het beste gaat vanuit een stevige, gewortelde basis!

Wat heb jij eigenlijk met kleur?

Blinde vlek

Blinde vlek

Soms lopen we tegen onszelf aan, loopt het niet zoals we zouden willen. En weten we dat we dat willen veranderen. Maar wat is dat "dat" eigenlijk? Wat zit ons in de weg? Zouden we bijvoorbeeld die Ander minder macht moeten geven bijvoorbeeld (zie blogpost van 18 september)? Of is het iets in de manier waarop we ons verhouden tot een situatie, in hoe we ons gedragen of in wat we wel of juist niet zeggen. Misschien willen we zelfs van een beperkende overtuiging af (denk aan "ik ben het niet waard om succesvol te zijn" of "anderen moeten me koste wat het kost sympathiek vinden"). Inzicht hierin krijgen is een waardevol, maar complex proces. We moeten ons namelijk bewust worden van één of meerdere blinde vlekken. En blinde vlekken zijn natuurlijk niet voor niks blinde vlekken...Hoe doen we dat dan, dat ons bewust worden van wat we niet kunnen zien?

Vragenlijst

Je zou bijvoorbeeld wat persoonlijkheidsvragenlijsten kunnen invullen (dank je, Lina ;0)). Op deze site, van mijn werkgever GITP, vind je onder testlab een aantal leuke testen, waarmee je onder andere je persoonlijkheid, communicatiestijl of managementstijl in kaart kan brengen. Natuurlijk zijn de resultaten van deze testen richtinggevend in plaats van dat ze de ultieme waarheid, voor zover deze al bestaat, aan het licht brengen. Wel kunnen de uitslagen een spiegel zijn en kunnen ze een aanknopingspunt bieden om (meer) op jezelf te reflecteren.

Feedback

Om licht te werpen op je blinde vlekken, kun je er vervolgens niet omheen om je omgeving te betrekken en feedback te vragen. En zul je jezelf vervolgens moeten uitdagen om écht open te staan voor wat je dan terugkrijgt! Feedback is echt niet altijd leuk, zo weet ik uit ervaring. Maar wel erg belangrijk om te komen tot verandering. Je kunt feedback, juist kritische, beter maar ter harte nemen in plaats van je ertegen te verzetten. Dat gaat je sowieso niks brengen. al kan de verleiding hiertoe groot zijn. Zo komt het mij vaak goed uit om gewoon lekker eigenwijs te blijven en mijn ogen te sluiten voor goedbedoelde feedback van -vooral- mijn partner. Tja, ik ben ook maar een mens. Maar toch...als ik echt in staat ben kritisch naar mezelf te kijken, haal ik het meeste rendement uit de feedback van de ander. Bij deze neem ik me dan ook voor de volgende keer minder eigenwijs te zijn...ECHT!

Doe je mee? Vraag je de volgende keer dat je feedback krijgt (of nog beter: vraagt!) eens af: "Wat zegt iemand eigenlijk over mij? Oh, kom ik zo over? Ben ik me hier bewust van? En wat vind ik hiervan als dat echt zo is? En wil ik hier eigenlijk ook echt iets mee?".

Realistische kans op succes

Succesvolle verandering in gedrag hangt namelijk nauw samen met écht willen en het voordeel zien van een ander gedragsrepertoire. Natuurlijk behoudt jij je het recht om feedback ter zijde te schuiven, zoals ik dus af en toe ook doe. Je kunt altijd beslissen dat je iets niet wil veranderen aan jezelf.  Op sommige punten is dit trouwens zelfs beter. Jezelf "gewoon" accepteren in plaats van koste wat het kost groei door te maken kan in bepaalde situaties juist verstandig zijn. Want hoe realistisch is het bijvoorbeeld om van jezelf te verwachten dat je een kei wordt in netwerken, terwijl je schroom hebt om contact met anderen te maken? Of dat je jezelf ontwikkelt tot coachend leidinggevende terwijl je het niet in je zit om je in de ander te verplaatsen? Kortom: enig realisme is geboden. 

Ben je voldoende realistisch in je wensen en heb je het gevoel dat er winst te behalen is voor je? Experimenteer dan eens met bovenstaande tips!  Veel succes!

Herfst en Michaëlsfeest: oogsttijd!

En dan toch lijkt het ineens snel te zijn gegaan, die overgang van de heerlijke nazomer naar een heuse herfst. Met bijbehorende kortere dagen, lagere temperaturen, de verwarming die al is aangesprongen, de zomerkleding die nu echt weggestopt kan worden. Ook een heerlijke tijd om de bossen in te trekken, zo ontdekte ik afgelopen weekend weer. Prachtig, de bladeren die verkleuren, het groen wat plaats maakt voor geel, oranje, rood en bruin. Toegegeven, het heeft ook iets deprimerends, die vallende bladeren. Er is meer donker dan licht. De natuur trekt zich terug en begint af te sterven. En dieren als de egel, de vleermuis, de kikker en zelfs het lieveheersbeestje (wist je dat?) maken zich klaar voor hun winterslaap. In zekere zin doen wij dat ook: in plaats van het leven buitenshuis, cocoonen we binnen. En dat heeft toch ook wel weer wat: lekker knus.

Loslaten en draken verslaan

Herfst is de tijd van loslaten. Storm waait dorre takken uit de bomen. En ook wij kunnen, gelijk met het ritme van de natuur, voor onszelf nagaan of en wat er in ons stormt en wat we kunnen laten voor wat het is. Gewoon omdat het ons niet (meer) dient en het alleen nog ballast is. Oftewel: draken! Klinkt toch net wat spannender en dat brengt ons bij het Michaëlsfeest, wat deze week op de school van onze oudste wordt gevierd. Michaël is een van de aartsengelen en de overwinnaar van de draak, zo zegt de mythe. Dit feest staat in het teken van het bewust wakker zijn van ons als mens om het kwaad in de wereld te doorzien en te bevechten. De krachten van de geest in iedere mens worden op dit feest aangesproken. Heb jij, net als ik, eigen draken te doorzien en te verslaan? Om weer ruimte te maken voor nieuwe dingen?

De oogst

Naast loslaten staan herfst en het Michaëlsfeest ook voor oogsten. We zien in deze tijd pompoenen, appels, peren, druiven en ook eikels, beukennootjes, kastanjes, dennenappels. En pompoenen. Heerlijk vind ik het trouwens, om weer de keuken in te duiken en na het vervelende klusje van schillen en ontpitten, een vers pompoensoepje en pompoencake op tafel te kunnen zetten. 

Dankbaar

Eigenlijk waren die oogstfeesten van vroeger zo gek nog niet: het uiten van onze dankbaarheid voor wat de natuur ons biedt. Ik zou ook best vaker mijn zegeningen mogen tellen in plaats van vooral te kijken naar alles wat nog anders en beter kan. Mijn oogst, als resultaat van dat wat ik de afgelopen maanden gezaaid heb, mag er namelijk best zijn. En de jouwe ongetwijfeld ook!

Enthousiast als een kind

"The secret of genius is to carry the spirit of the child into old age, which mean never  losing your enthusiasm." Aldous Huxley 

Dit citaat deed me meteen denken aan het jaarlijkse feest van de kinderopvang van onze jongste vorige week waarbij we getrakteerd werden op een peuter-theatershow. De eerste tien minuten ging het goed, of moet ik eigenlijk juist zeggen fout? Want tja, de labels die we geneigd zijn op onze nazaten te plakken zijn soms meer ingegeven door sociale normen dan door wat anders. Hoe dan ook, de eerste minuten zat het grut (en dat was er nogal wat) over het algemeen rustig op de grond of op de uitgestalde bankjes. En keek verwonderd naar wat er komen ging. Naarmate de tijd vorderde en de clown ondeugender werd, kwam het kleine spul van de plaats en ging zich bemoeien met de gang van zaken. Kreten van opwinding, enthousiaste uitingen, goedbedoelde adviezen aan meneer de clown, vlogen door de zaal. Wat een plezier, wat een ongeremd genieten van die kleintjes. Mooi om te zien!

Hoe enthousiast ben jij nog?

Hoe is het eigenlijk gesteld met ons eigen enthousiasme? Jaren en jaren nadat we ook ooit eens onderdeel te zijn geweest van een dergelijk schouwspel? Als ik naar de theatershow kijk, dan zag ik vooral ouders die, de meesten enigszins terughoudend, een poging deden de liedjes mee te zingen. En dit dan waarschijnlijk vooral om voor hun kroost niet onder te doen en hun rol van leuke papa of mama te benadrukken. Zo ging het tenminste bij mij, terwijl mijn wederhelft daarentegen stoicijns zijn aandacht richtte op zijn smartphone.

Weet jij waar jij als kind blij en enthousiast van werd? Of kan je het nog navragen bij je ouders? 

Kan jij ook nog wat meer jeugdig enthousiasme inbrengen? Plezier gegarandeerd!

Het leven van je Zelf of de Ander: een verhaal

Recentelijk herlas ik "Aan de oever van de piedra huilde ik." van Paolo Coelho. Een prachtige roman over de kracht van de liefde. Onderstaande passage illustreert mooi het steeds meer leiden van het leven van je Zelf (zie mijn post van 16 september) in plaats van je veelal te laten leiden door je omgeving:

Een man komt een oude vriend tegen, die het probeert te maken in het leven, maar het lukt hem niet. Ik moet hem wat geld toestoppen, denkt hij. Maar die avond ontdekt hij dat zijn oude vriend een rijk man geworden is, en de schulden komt betalen die hij in de loop der jaren gemaakt heeft. Ze gaan naar een bar waar ze altijd samen heen gingen, en hij geeft een rondje voor de zaak. Wanneer ze hem vragen waar hij zijn succes aan te danken heeft, antwoordt hij dat hij tot voor kort nog het leven van de Ander leidde. 'Wie is die Ander?' vragen ze hem. 'De ander is degene die ze me geleerd hebben te zijn, maar die ik niet ben. De Ander meent dat het de plicht van de mens is zijn leven te leiden vanuit de idee dat hij geld moet sparen om niet van honger om te komen wanneer hij oud is. Hij denkt zoveel en maakt zoveel plannen dat hij leeft wanneer zijn tijd op aarde bijna voorbij is. Maar dan is het te laat.' 'En jij, wie ben jij?' 'Ik ben degene die ieder van ons is, als hij naar zijn hart luistert. Iemand die zich laat meeslepen door het mysterie van het leven, die openstaat voor de wonderen, die blij en enthousiast is over wat hij doet. Maar de Ander, bang om teleurgesteld te worden, hield me tegen om actie te ondernemen.'  'Maar er is toch lijden', zeggen de mensen in de bar. 'Iedereen lijdt zijn nederlagen. Niemand ontkomt daaraan. Daarom is het beter bij het verwezenlijken van je dromen een aantal veldslagen te verliezen dan ten onder te gaan zonder te weten waarom je uberhaupt streed'. 'Dat is alles?' vragen de mensen in de bar. 'Ja. Toen ik dat ontdekte, werd ik wakker en was vastbesloten die persoon te worden die ik in werkelijkheid altijd had willen zijn. De Ander bleef daar achter, in mijn kamer, en hij keek me aan, maar ik heb hem nooit meer toegelaten- hoewel hij me een aantal keren schrik heeft proberen aan te jagen door me op de risico's te wijzen van het niet aan de toekomst denken. Vanaf het moment waarop ik de Ander uit mijn leven gezet heb, heeft de Goddelijke energie zijn wonderen verricht.' 

Welke Ander wil jij achter je laten?

Bang dat ik mezelf niet ken...

"Ik ben bang dat ik mezelf helemaal niet ken", verzuchtte laatst een van mijn coachingskandidaten. "Ik ben zoveel personen", vervolgde hij zichtbaar aangedaan. Blij verrast was ik, op mijn beurt, met deze opmerking. Want ook al was mijn gesprekspartner zich daar (nog) niet van bewust, dat is precies wat "mens zijn" in mijn beleving (ook) is! 

Subpersonen

Als ik naar mezelf kijk herken ik bijvoorbeeld de controleur, de pleaser, de perfectionist, de filosoof, het kind, het slachtoffer, de harde werker en -niet last but not least- het intuitieve kind, om er maar eens een paar te noemen. Al deze verschillende "ikken" heten ook wel "subpersonen". Het zijn stukjes van onze persoonlijkheid, die onder bepaalde omstandigheden naar voren komen en ieder hun eigen dynamiek en gedrag hebben. Vaak zijn subpersonen te herleiden tot ervaringen uit het verleden, zijn ze ontstaan als overlevingsstrategie. Enerzijds een groot goed om deze paraat te hebben bij bedreigende situaties. Anderzijds kunnen we de neiging hebben door te schieten in een of meer van onze subpersonen, reageren we door ons aan te passen aan onze omgeving en raken we zo ons echte Zelf in meer of mindere mate kwijt. En dat is jammer.

Het Zelf

Door me te verdiepen in zowel de psychosyntese als voice diaologue, ben ik me bewust geworden van het bestaan van mijn eigen Zelf. Ik ervaar het op steeds meer momenten als een kalme, ontspannen en zuivere kern, van waaruit ik overzicht heb en kan kiezen hoe ik bepaalde situaties tegemoet treedt. Met andere woorden: een kern van waaruit ik kan kiezen welke subpersoon ik naar voren schuif. Het besef dat ik zelf in staat ben om keuzes te maken in plaats van zomaar overgeleverd te zijn aan de buitenwereld, geeft een gevoel van vertrouwen en stevigheid. Natuurlijk baart oefening kunst en gaat leren en ontwikkelen niet zonder slag of stoot, maar toch...ik maak progressie, al zeg ik het zelf!

Bewuste oefening

Door je eigen subpersonen te verkennen, ben je in staat blinde vlekken te ontdekken en het samenspel tussen jouw verschillende "ikken" te leren kennen. Je hiervan bewust zijn is de eerste belangrijke stap naar verdere persoonlijke ontwikkeling en het steeds meer in staat zijn om vanuit jouw Zelf te acteren. En ben je bovendien meer en meer in staat om je kwaliteiten en mogelijkheden ten volle te benutten.
 

Wie wil dat nou niet? Kijk deze week eens welke subpersonen je in jezelf herkent. Komen ze allemaal voldoende aan bod? Of herken ook jij je in het feit dat je er een of meer in de loop van je leven hebt laten ondersneeuwen? De hoogste tijd om ze meer ruimte te gaan geven!

Water onder invloed

"Water onder invloed van Vreugde"

Een tijd terug verdiepte ik me in het werk van Masaru Emoto, een Japanse onderzoeker die ontdekte dat waterkristallen worden beinvloed door gedachten, woorden en gevoelens. Hoewel zijn werk, natuurlijk, ook veel weerstand oproept, vind ik het als leek niet eens zo'n gek idee. Uitgaande van het idee dat alles trilling is. En water blijkt gemakkelijk subtiele trillingen en informatie op te kunnen nemen. Opmerkelijk is dat water waarbij bijvoorbeeld het woord "wijsheid" wordt uitgesproken, hetzelfde reageert als bij "wisdom" of bij dit woord in een willekeurige andere taal. Persoonlijk vind ik het wat ver gaan om mijn drinkwater dan maar te programmeren om zo wijzer te worden... Daarvoor ben ik dan toch weer te praktisch ingesteld en gebruik ik mijn spaarzame vrije tijd voor andere dingen.

Onszelf programmeren

Maar toch...als we bedenken dat wij mensen voor meer dan 70% uit water bestaan, dan is de volgende denkstap snel gemaakt: als we weten dat negatieve woorden water niet laten kristalliseren en positieve uitingen prachtige hexagonale vormen creeren, kan het niet anders dan dat positiviteit en negativiteit een bepaalde gerichte invloed hebben op ons mens zijn. En dat we op die wijze ook direct sturing kunnen geven aan onze gedachten, gevoelens en welzijn! Boeiend, als je het mij vraagt.

Praktisch experimentje

En dus, voortbordurend op het thema zelfregie van een paar dagen geleden, hebben we iets concreets in handen om onszelf te helpen bij het versterken van onze sturingskracht. Praat en denk dus positief om richting jouw doelen te bewegen! En voor het geval je twijfelt een experimentje ter illustratie van hoe ons lichaam en onze geest samenwerken: lach (hoe ongemakkelijk dat ook is) als je je chagrijnig voelt en verras jezelf wat dit voor invloed heeft op je gemoedstoestand. Overtuigd om dit ook op andere vlakken uit te proberen? Have fun!

Zelfregie in actie

Slachtoffer

Vandaag was het weer zo'n dag. Eenmaal wakker nét te laat in actie gekomen om de ochtend relaxed te beginnen. Lees: de kleren die ik aan wil liggen nog verfrommeld in de wasmand, de kinderen treuzelen met hun boterham terwijl er notabene chocoladepasta op zit, ik realiseer me ineens ook een werkafspraak buiten de deur te hebben, besluit met de auto te gaan om tijd te winnen, vind alleen een "ver-weg"- parkeerplek en...voel dat ik een extra portie deo nodig heb. Vervelend al die externe omstandigheden die mij in de weg zitten. Maar...is dat eigenlijk wel zo? Maak ik mezelf niet gewoon meer slachtoffer dan ik eigenlijk ben? Slachtoffer van tijdsdruk, mijn achilleshiel. Maar daarover wellicht een andere keer meer...

Het heft in handen

Terug naar de last die die vervelende omstandigheden mij opleveren. Toegegeven, veranderen van wat er om me heen gebeurt kan ik niet, maar de manier waarop ik me ertoe verhoudt natuurlijk wel! Gaat dit niet precies over het thema zelfregie waar ik me bij mijn werkgever GITP mee bezig houdt en waar ik me verder in aan het verdiepen ben? Ja dus! Ik realiseer me dat ik de touwtjes in handen heb om mijn gedachten, gevoelens en zo ook mijn gedrag op eigen kracht te sturen. Dit kan ik als ik bereid ben om écht naar mezelf te kijken (ben ik) en ik - ook in alle drukte- bewust kan zijn van mijn patronen en vanaf een afstandje naar mezelf kan kijken (kan ik). Maar hé, er verandert nog steeds niks! Blijkbaar is er nog iets anders nodig...iets wat mij helpt om mijn koers te wijzigen en mijn doorgaans toch  redelijk ontspannen staat van zijn te hervinden onder druk?

Verantwoordelijk voor mijn geluk

Na wat mijmeren hierover besef ik dat ik het soms ook lekker vind om me, al is het maar voor even, in de eerder genoemde slachtoffermodus te wentelen. Totdat ik me realiseer dat ik hier, hoe ik het ook wend of keer, niks mee opschiet. Uiteindelijk is er niks of niemand anders verantwoordelijk voor mijn eigen geluk, voor de mate waarin ik goed ik in mijn vel zit. Dus in plaats van me alleen maar in theoretische zin te buigen over het thema zelfregie, is actie van belang! En wilskracht! Als ik wil en geloof in mijn eigen sturingskracht, kan  ik namelijk elk moment de keuze kan maken om gedoe achter me te laten en de regie te nemen over dat wat voor me ligt. Dat is mijn besluit. Simpelweg omdat het leven er dan alleen maar leuker van wordt!

Goed zoals het is

Paddestoel in Stockholm

Een maandje terug ving mijn blik deze telefoon in Stockholm onder de zogenaamde paddenstoel, oftewel Svampen op Stureplan. Dit kunstwerk geldt als bekend trefpunt voor de Stockholmers. Vast niet toevallig dat deze middenin een drukbezocht uitgaansgebied ligt met als motto "zien en gezien worden".

Functioneel of design 

"Gezien worden"...geldt dit ook voor deze telefoon? Ik heb in ieder geval niemand kunnen betrappen op het gebruiken van dit prachtige rode exemplaar. Daarvoor zijn natuurlijk, ook in Stockholm, iPhones en aanverwant bel-gerei populair. Zou deze telefoon alleen vanuit designverantwoord perspectief de paddenstoel sieren? Dat zou zomaar kunnen. Oog voor design is de zweden wel toevertrouwd. Onder andere daarom blijft Stockholm voor mij een fantastische stad. En zuig ik eens in de paar jaar alles wat deze stad uitademt met volle teugen op. Een aanrader dus, wat mij betreft! Maar dat terzijde...

Respect voor oude tijden

Het feit dat deze telefoon er nog hangt in deze tijd van mobiele telefonie, getuigt naast oog voor schoonheid in mijn beleving ook van respect. Respect voor vervlogen tijden. En voor de voortvarendheid waarin ontwikkelingen zich voltrekken. Ik herinner me nog goed hoe ik in 1998 met mijn telefoon `model ijskast`, tot een groep trendsetters behoorde. Met zo´n apparaat zou je vandaag de dag niet meer zo hip voor de dag komen als toen...En zo zullen ook iPhones ooit weer achterhaald zijn.

Goed zoals het is

Parallel aan onze omgeving, ontwikkelen ook wij mensen ons, elke dag weer. We vinden onszelf steeds opnieuw uit, in samenhang met de tijdsgeest of andersom. Om, hoe dan ook, op een goede dag tot de conclusie te komen dat we eigenlijk op elk moment precies goed waren zoals we waren en goed zijn zoals we zijn! 

 

Mooi, mooier, mooist

Waar houd jij van: een bos gerbera's, tulpen of rozen, mooi in haar eenvoud? Met bloemen in een of meerdere kleuren? Of geef je de voorkeur aan een gemengd veldboeket? Uitgesproken, kleurrijk en divers? 

Kracht door verscheidenheid

Hoewel ik ze beide erg kan waarderen, gaat mijn voorkeur uit naar verscheidenheid in plaats van gelijkheid. Naar zo'n schitterend geheel van verschillende vormen en kleuren kan ik blijven kijken. Elke afzonderlijke bloem heeft haar eigen schoonheid en draagt daarmee bij aan het prachtige totaal. 

Team of alleen in een vaasje?
Met deze metafoor op mijn netvlies kijk ik naar de ochtend die we volgende week met ons team adviseurs gaan hebben. Een ochtend gericht op optimaal functioneren als team. 
Nu is het goed om te weten dat wij door ons vak ook een verzameling zijn van zelfstandige praktijkjes. Maar niet alleen, als je het mij vraagt. Ik geloof in het krachtige samenspel van verschillende kleuren en geuren. Omdat we -als we elkaars kwaliteiten en voorkeuren zien, gebruiken en respecteren- we als team pas echt floreren. Daar wil ik me voor inzetten! Net als de rest van mijn collega's, zo hoop ik. Omdat ik het best saai vindt, helemaal alleen in een vaasje...

Jouw positie

Welke positie neem jij in in de groepen waar je onderdeel van uitmaakt? Hoe breng je jouw kwaliteiten tot bloei en hoe maak je ze zichtbaar? Het citaat van Marianne Williamson, wat vaak wordt toegeschreven aan Nelson Mandela, past ook mooi in dit kader. 

Durf jij "groot" te zijn en daarmee bij te dragen aan het succes, plezier of geluksgevoel van jouw groep?

Ik en mijn nieuwe oude plan...

Poeh, wat is het lastig om mijn comfort zone uit te stappen en datgene hardop te vinden en uit te dragen wat ik voel, denk en ervaar! Lastig.. en tegelijkertijd ook inspirerend en energiegevend. Ik ben vastbesloten de tijd achter me te laten waarin ik me vooral liet leiden door sociaal geaccepteerd gedrag of door wat professionaliteit is (of was) in mijn ogen. Een ware mijlpaal!

In toenemende mate ervaar ik de afgelopen periode dat ik pas écht waarde kan toevoegen als ik maximaal trouw ben aan mezelf, mijn wegen kies om te bewandelen en dat ook op mijn manier doe. Klinkt gemakkelijker dan het is. Want op die wegen word ik natuurlijk geconfronteerd met weerstand en met scepsis. Hoewel ik uit ervaring weet dat er mooie dingen kunnen ontstaan als ik de spanning opzoek in contact, geef ik toch de voorkeur aan harmonie en het wegmoffelen van conflicten. Maar, om maar weer eens een mooi cliché aan te halen: "als je doet wat je altijd deed, zal je bereiken wat je eerder bereikt hebt." En dat wil ik niet, want ik wil veranderen. En vernieuwen. Mezelf, maar ook de omgeving waar ik een schakeltje in ben. Ik wil het ontastbare en onzichtbare in onze samenleving de waarde teruggeven die ze verdient. Dit om te komen tot mooiere resultaten als waarvan we denken dat we toe in staat zijn. Met alleen slim denken redden we het niet. Ook vertrouwen op gevoel, innerlijk weten en wijsheid zijn van belang. Hier ga ik mijn visie, creativiteit en sensitiviteit voor inzetten. Zo, dat is eruit! Nogal abstract niet? Hierin ligt meteen mijn belangrijkste ontwikkelpunt. De vertaalslag maken van wat ik ervaar naar de concrete praktijk. Theorie U van Otto Scharmer is hierin een ware inspiratiebron. Daarnaast weet ik dat ik hiervoor anderen nodig heb: mensen die mijn gevoel kunnen vatten in heldere uitingen en plannen. En door steeds vaker doen en oefenen hoop ik hier zelf ook slagen in te kunnen maken.

Hoe dan ook: ik ga met met opgeheven hoofd en goede moed aan de slag om mijn aloude, maar eindelijk geformuleerde, doel te realiseren. Stapje voor stapje. Door vallen en opstaan. Door fouten maken, ze te corrigeren en ervan te leren. Omdat ik nou eenmaal ten diepste besef dat veranderen en vernieuwen niet zonder slag of stoot gaat. Zowel niet voor mezelf als voor het grotere geheel.

Ga je mee deze uitdaging aan?

Ken je behoeften!

Raar is dat. Je doet dingen die je leuk vindt, je kan je talenten kwijt en toch voel je je ergens niet optimaal in je vel. Je voelt je opgejaagd, je zou wel een extra portie energie kunnen gebruiken, hebt het gevoel dat de tijd je ontglipt...Meer rust en energie bij de dingen die je doet, meer grip op het verloop van je dagen zou wenselijk zijn. Of het op z'n minst meer kunnen sturen vanuit jouw wensen en jouw eigen kracht, los van gebruiken, verwachtingen en conventies.

Jouw behoeften

Heb je wel eens nagedacht over wat jouw behoeften en inspiratiebronnen, oftewel randvoorwaarden zijn om je goed te voelen en aan jouw roer te kunnen staan? Steeds meer besef ik me dat hierdoor veel winst te behalen valt wat invloed op mijn eigen energieniveau betreft. Net als ieder mens kom jij onder bepaalde voorwaarden beter tot je recht. Raak je geïnspireerd door en krijg je energie van bepaalde zaken. Waar jij tot rust komt door een stuk klassieke muziek, heeft een ander juist een flinke ronde hardlopen nodig om tot zichzelf te komen. Ieder mens is hierin uniek. 

Ga voor jezelf na wat jij nodig hebt om goed in je vel te zitten, los van je situatie op het moment. Wil je bijvoorbeeld duidelijker tegen je partner of collega zijn in wat JIJ ergens van vindt, wil je tijd creëren om eindelijk eens dat interessante boek te lezen, dat nieuwe en spannende project op je werk oppakken of die stedentrip boeken waar het steeds maar niet van komt?  Laat je gedachten de vrije loop!

En...komt er wat bij je op?

Voor jezelf zorgen

Als je eenmaal meer zicht hebt op jouw behoeften, kijk dan eens in hoeverre er momenteel voldoende aan is  voldaan. Wat kan je zelf doen of regelen om beter voor jezelf te zorgen en meer energiegevers in te bouwen? Weet dat je niet alleen jezelf, maar ook je omgeving hiermee een mooie dienst bewijst!