Leven in het Nu

Een anekdote: op een zaterdagmiddag kwam ik laatst met de jongens (3 en 4) onverwacht uit bij de jaarlijkse kermis in de stad. Alle kleuren en de flikkerende lichtjes werkten als een enorme aantrekkingskracht op de kleine mannekes. Ze mochten welgeteld 1 attractie uitkiezen. Dat werd dus, ondanks wat tips en bemoeienissen van mijn kant, de eerste de beste draaimolen die we tegenkwamen. Groot plezier..! 

Ik Wil Nu

Maar daarna....hadden we de poppen aan het dansen. Ook de vliegtuigjes waren natuurlijk wel erg leuk. En die autootjes die over een heus spoor reden en die je zelf zou mogen besturen. En dan heb je, hoe frustrerend, ook nog te maken met een moeder die op een dergelijk punt erg consequent is en niet met gehuil, slimme ideeen en smekende grote ogen tot een ander besluit te bewegen is. Frustratie alom, want IK WIL DIT EN WEL NU. Heel logisch volgens een kinderkoppie, want Nu is het enige wat het kent en wat dus telt.

Gedachten aan de haal

Heerlijk eigenlijk toch, om je alleen maar bezig te houden met wat er op het moment speelt? Als volwassene is leven met het moment helemaal niet zo vanzelfsprekend meer. Fysiek gezien zijn we in ieder geval in het "hier en nu", daar kunnen we niet omheen. Onze gedachten daarentegen zijn er heel goed in om alle kanten op te gaan. Zo denk ik bijvoorbeeld tijdens het eten koken aan hoe ik een werkklus zal  aanpakken, maak ik boodschappenlijstjes tijdens mijn yogales en gebeurt het dat ik haast met het op bed leggen van de jongens omdat ik bezig ben met alles wat ik die avond nog wil doen. Al met al werkt dat weinig bevredigend, moet ik zeggen. Wanneer het met lukt om echt met mijn aandacht in het moment te zijn, voel ik me rustiger, energieker en meer happy. Dus het levert me heel wat op als ik mijn best doe om mijn gedachten te sturen.

Mij helpt het om me mijn echte natuur weer te herinneren. Ik was ooit namelijk ook zo'n kind wat alleen het moment kende en zich niet druk maakte over alles wat zich daar buiten bevond. Het komt er dus op neer dat ik het mezelf moeilijk maak, door mijn gedachten nu zoveel macht te geven. En daarom doe ik steeds opnieuw mijn best om onnodige gedachten weg te sturen en vooral, jawel, het magische NU waar te nemen wat en me er bewust van te zijn. Dreig ik hiervan af te raken, werkt een blik op de kleintjes als een goede reminder.

Eind goed al goed

Met het kermisavontuur kwam het trouwens nog helemaal goed, want toen ik op samenzweerderige toon vroeg of de jongens de allergrootste trap van de stad wilden zien, lag de kermis in een ver verleden en was die trap het NU geworden. Zo werkt het dan ook wel weer en werd het toch nog een gezellige middag!