"Bezield leven", die term kwam ik laatst een paar keer achter elkaar tegen...nogal pretentieus klonk dat voor mij. Toch wekte het mijn nieuwsgierigheid en ging ik op onderzoek.
Wat is bezield leven?
Brené Brown geeft er de volgende uitleg aan: bezield leven betekent leven vanuit het gevoel dat je de moeite waard bent. Het betekent moed, compassie en verbondenheid een belangrijke plek geven. Zo van: "wat ik vandaag ook doe, ik ben goed genoeg!". En: "klopt, ik ben niet perfect. Maar dan ben ik nog steeds óók moedig en ben ik het waard om liefde te ontvangen en erbij te horen".
Hoe doe je dat?
Klinkt goed, maar hoe doe je dat eigenlijk: een bezield leven leiden? Brené Brown geeft in "De moed van imperfectie." als het ware een handleiding met verschillende wegwijzers die we kunnen volgen.
- Kies voor authenticiteit: laat je angst los voor wat anderen van je vinden.
- Heb meer compassie met jezelf: laat je perfectionisme achter je.
- Ontwikkel meer veerkracht: laat zelfverdoving en machteloosheid los.
- Cultiveer dankbaarheid en geluk: laat je gevoel voor schaarste los.
- Vertrouw op je intuïtie en durf te geloven: laat je behoefte aan zekerheid los.
- Geef je creativiteit de ruimte: laat de neiging jezelf met anderen te vergelijken los.
- Neem de tijd om te spelen en te rusten: laat productiviteit als maatstaf voor eigenwaarde los.
- Breng kalmte en stilte in je leven: laat stress als leefstijl los.
- Streef naar zinvol werk: laat je onzekerheid en je opvattingen over wat je "zou moeten" los.
- Lach, zing en dans: laat het idee dat je altijd beheerst moet zijn en "normaal" moet doen los.
Een hele opsomming, die -als jij een beetje in elkaar zit zoals ik-, ook zomaar weer een flink aantal vragen kan oproepen. Herken je dat? En ben je getriggerd door het principe van meer moed, compassie en verbondenheid in je leven? Dan is "De moed van imperfectie." een oprechte aanrader: een fijn leesbaar boek, helder geschreven, met praktische voorbeelden en vooral de nodige zelfrelativering en uitnodiging daartoe.
Mijn experiment
Mij sprak vooral de laatste stelling aan: "lach, zing, dans en doe ook gewoon eens lekker niet normaal". Alleen thuis, gaat dit prima. De uitdaging die ik op me neem is om dit ook mee te nemen in mijn leven buitenshuis. Mocht je mij binnenkort tegenkomen, dan zou het zomaar kunnen dat ik middenin mijn experiment zit. Herinner je je dat dan alsjeblieft even voordat je je oordeel velt?
En potverdikkeme, daar komt ineens ook stelling één als nieuw aandachtspunt naar voren ("laat je angst los van wat anderen van je vinden").
Ik kan voorlopig nog wel even vooruit met Brené Brown!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten