Een blog over dat wat mij enorm fascineert: persoonlijke ontwikkeling en menselijke groei in de breedste zin van het woord. Met overdenkingen, praktische tips, inspiratie, ideeën en nog veel meer!
Ik ben goed, precies zoals ik ben. Een waarheid waar niet aan valt te tornen. Maar wat zegt dat eigenlijk over jezelf ontwikkelen? Is dat dan eigenlijk helemaal nergens voor nodig, een modegril of tijdsverspilling? Geenszins wat mij betreft (en niet alleen omdat anders mijn vak overbodig zou zijn)! Eerst vakpakken, dan loslaten. Onder jezelf ontwikkelen valt voor mij voor een groot gedeelte het jezelf bewust worden, bewust van jezelf. Heb je wel eens gehoord van die metafoor dat je alleen maar iets kan loslaten wat je ook heb vastgepakt? Zo is het ook met bovenstaande uitspraak: pas als je weet wie of wat je allemaal bent (sociaal, inlevend, vertrouwenwekkend, resultaatgericht...), weet je ook pas dat je heel veel NIET bent, wat je misschien best wel had willen zijn (expressief, ondernemend, innovatief, creatief)... So be it. In lijn met mijn blogpost van vorige week is de keuze aan jou: berust je in jouw set aan kwaliteiten en valkuilen? Of aanvaard je ze volledig en doe je er je voordeel mee? Als ik je een advies mag geven: doe vooral dat laatste en ben er blij mee. Je bent precies goed zoals je bent!
Boeiend fenomeen vind ik dat: na jaren weer eens een boek herlezen en er dan weer nieuwe dingen in lezen. Sommige informatie "pakt" nou eenmaal beter na zelf weer bepaalde ervaringen te hebben opgedaan. Zo ook met onderstaande uit "Hé, ik daar" van Daniel Ofman. Ik kan er niks aan doen... Als iets ons niet lukt wat we wel graag willen, zijn we geneigd dit toe te schrijven aan omstandigheden of anderen waar we geen invloed op hebben. "Ik kan er niks aan doen". Door deze machteloosheid die je jezelf toekent, creëer je berusting. We accepteren dan de realiteit niet, houden vast aan het verleden, geven iets of iemand buiten onszelf de schuld en blijven achter met wrokgevoelens en zelfmedelijden. En daarmee ontken je als het ware je eigen innerlijke kwaliteiten en kracht. Weg vitaliteit! Als je berust geef je je vermogen om zelf keuzes te maken weg en perk daarmee je creativiteit danig in. Daar is maar één persoon schuldig aan, namelijk jij zelf. Klinkt best hard, vind je niet? En toch ben jij degene met de verantwoordelijkheid en het vermogen te veranderen. Het is gewoon zoals het is. Je kunt ook anders omgaan met tegenslagen. Het is een kwestie van kiezen. Hoe moeilijk het ook kan zijn, met het werkelijk accepteren van een vervelende of moeilijke situatie kom je een heel stuk verder. "Het is zoals het is, het is geweest, het verleden laat ik achter me, alsmede de eventuele schuldvraag." Dan komt er ruimte om datgene te creëren wat jij wilt en spelen belemmeringen die terugvoeren op dat wat geweest is geen rol meer. Heerlijk toch? Wat ben jij geneigd te kiezen: in het verleden blijven hangen en jezelf blijven voeden met spijt en wrok (en waarom doe je dat eigenlijk)? Of achter je laten van wat geweest is en ervoor kiezen je energie op de toekomst te richten?
