Ogen dicht en spring!

                                                                                                                                    Getty images

En tja, daar sta ik dan met mijn voornemen om het werkende leven over een andere boeg te gooien: namelijk voor mezelf beginnen! Eerst: opluchting. Want ja: deze keuze wil ik eigenlijk al zo lang maken. Excuses waren er altijd al te over: de kinderen zijn nog zo klein, ik weet en kan nog vast niet genoeg, wie zit er nou op mij te wachten. En met de onzekere tijden nu, zijn die excuses niet bepaald minder geworden...

Omdat ik het wil

En toch lijken die excuses niet meer genoeg..Ik kan het niet meer: het niet meer trouw zijn aan mezelf. Het lukt me eenvoudig niet meer om keuzes te maken waar ik niet volledig achter sta, ik wil de dingen op mijn manier kunnen doen en me ontworstelen aan kaders en richtlijnen die me niet dienen. Gewoon omdat ik erin geloof dat ik dan pas echt in mijn kracht sta en mijn energie vrij kan laten stromen. En dat kan toch eigenlijk niet anders dan veel goeds opleveren? (zeg ik heel hard tegen mezelf)

Angst

Lang heb ik gedacht dat als je echt stoer bent, dat het je dan moet lukken om in welke situatie dan ook dicht bij je eigen kracht te komen en deze uit te dragen. Dan gaat het om het vermogen om je omgeving naar je eigen hand te zetten, of op z'n minst, draagvlak te krijgen voor dat jij nou eenmaal niet precies in het vooropgezette plaatje past. Vooralsnog zie ik dat maar als krachtmeting voor gevorderden. En als ik ergens niet in pas, dan is het wel in die categorie. Althans niet nu. Sterker nog: ik voel de angst van dat moment vlak voordat je van de allerhoogste duikplank gaat in alle hevigheid (een waterrat ben ik ook al niet), wil heel graag wegrennen, maar weet ook dat ik dat niet zal doen. Wie A zegt, zal B zeggen. Soms ben ik ineens niet meer zo blij met ons fijne huis met bijbehorende hypotheek. 

Drempel

Tegelijkertijd voelt datzelfde huis juist als de benodigde drempel waar ik overheen moet stappen. Het is een kwestie van zekerheden durven opgeven, mezelf durven overgeven aan...aan wat eigenlijk? Juist daarin schuilt mijn leerdoel. Tegenwerkende krachten maken zich van mij meester. Ik laat het maar gebeuren, dompel me erin onder en vertrouw erop dat ik in volle glorie weer kom boven drijven. 

Want, weer zo'n cliche, als je iets niet kent of hebt vastgepakt, kan je het ook niet loslaten.

Jij en je Ikken

                                                                                                                 Getty images 
Subpersonen of "ikken": jij hebt ze ook.
Carl Gustav Jung (Kesswil, 26 juli 1875 – Küsnacht, 6 juni 1961) was een Zwitsers psychiater en psycholoog. Hij was de grondlegger van de analytische psychologie. Jung gaat er van uit dat ieder mens is opgebouwd uit verschillende delen, ook wel subpersonen of “ikken” genoemd. Deze subpersonen in een mens zijn afzonderlijk aanspreekbaar en elk heeft zijn eigen wil, gedachten, wensen, overtuigingen, gevoelens en eigen stem. Vaak identificeren we ons met één of meer deelpersoonlijkheden, waarmee we hebben leren leven. Andere “ikken" bestaan juist weer meer op de achtergrond, terwijl ze juist ook iets belangrijks hebben in te brengen. Om goed te functioneren is het de uitdaging om je dominante subpersonen te accepteren en ondergeschikte juist meer te ontwikkelen. 

Welke "ikken" herken je?
Wanneer je je bewust bent van (de rol van) je subpersonen, ben je in staat blinde vlekken te ontdekken en het samenspel tussen jouw verschillende "ikken" te leren kennen. Bovendien ben je dan meer en meer in staat om je kwaliteiten en mogelijkheden ten volle te benutten. Daardoor ontstaat evenwicht, krijg je als mens meer grip op jezelf en kun je je subpersonen bewuster aansturen. Ten gunste van meer rust en effectiviteit.

Wie wil dat nou niet? Kijk deze week eens welke subpersonen je in jezelf herkent. Ter inspiratie vind je er hieronder een aantal. Komen ze allemaal voldoende aan bod? Of herken ook jij je in het feit dat je er een of meer in de loop van je leven hebt laten ondersneeuwen? De hoogste tijd om ze, desgewenst, meer ruimte te gaan geven!

Voorbeelden ter inspiratie
De perfectionist (Legt de lat hoog, wil ten alle tijde aan zijn ideaalbeeld voldoen), de levensgenieter (lak aan conventies, wil plezier en bevrediging), de pleaser (zorgt ervoor dat iedereen hem aardig vindt), de autonome 'ik' (stelt grenzen, zakelijk en assertief), de pusher (uit op snelheid en succes, houdt niet van lummelen of ontspanning), de rust (pas op de plaats, ontspannen, weinig plannen), de innerlijke criticus (focus op fouten), de rationalist (analyseren, bewijzen en onderbouwen), de verantwoordelijke ouderfiguur (ondersteunend, zorgzaam), het innerlijk kind (intuïtief, speels, onzeker).

Leer je "ikken" kennen
Wil je je subpersonen beter kunnen (be)sturen? Dan is ze leren kennen en er echt inzicht in krijgen een eerste belangrijke stap. Dit kan je doen door onderstaande vragen te beantwoorden.

1. Hoe ziet deze subpersoon er uit als persoon?
2. Wanneer laat deze zich gelden?
3. Wat vertelt hij zichzelf over zijn zelfbeeld? Hoe ziet hij zichzelf?
4. Hoe wil hij bij anderen overkomen?
5. Veroorzaakt deze subpersoon spanningen? En zoja: waar?
6. Als deze subpersoon leidend zou zijn, hoe zou je leven er dan uit zien?
7. Wat zijn de behoeften van deze subpersoon?
8. Hoe probeert deze subpersoon zijn behoeften te bevredigen?
9. In welke situaties komt deze subpersoon op de voorgrond?
10. In welke sociale rol komt deze subpersoon tot zijn recht?
11. Hoe belangrijk is deze subpersoon in jouw leven?
12. Speelt deze subpersoon al lang een rol of is hij van recente datum?

Je kunt het beeld van je subpersoon desgewenst nog vollediger maken door deze te tekenen of een symbool aan te koppelen wat voor jou herkenbaar is. Dan blijft deze (nog) beter hangen en is het “herkennen” en “oproepen” ervan een stuk gemakkelijker. En dat is nou precies wat nodig is om zelf aan het stuur te zitten en je subpersonen op de juiste wijze voor jou te laten werken.

Meer lezen over Voice Dialogue, een methode die expliciet gebruik maakt van het model van Jung? Dat kan bijvoorbeeld in "Ik (k)en mijn ikken." van Karin Brugman, Judith Budde en Berry Collewijn.