Een nieuw jaar: wat neem je mee van 2012?

                                                                                        Getty images

31 December...een dag om weer even terug te blikken op dat wat geweest is en tegelijkertijd vooruit te kijken naar een vers en kansrijk jaar.

Wat gaf jou afgelopen jaar een goed gevoel en energie? Kun je dat meenemen nahet nieuwe jaar? Voor mij zijn en waren mijn liefdevolle vriendschappen heel belangrijk; ze geven me steun, kracht, inzicht, plezier en ontspanning. Waardevolle ingredienten voor een mooi nieuw jaar!

Natuurlijk heeft elk jaar ook minder fijne momenten of gebeurtenissen. Laat dat wat moeilijk was zoveel mogelijk achter in de tijd die voorbij is en verwelkom een nieuw jaar als een onbeschreven blad. Onder mijn ontevredenheid over hoe ik sommige dingen heb gedaan ga ik een streep zetten. Ik begin gewoon opnieuw! Met een (zo goed als) lege kalender vol kansen en mogelijkheden. Waarin ik voldoende ruimte ga laten voor vernieuwing en boeiende ervaringen, voor prikkels en inspiratie.

Ik heb er zin in!

Jij ook?

Laten we er dan samen weer wat moois van maken!

21-12-2012

                                                Getty images

21-12-2012 

Een prachtige datum, daar kan niemand omheen! En volgens onder andere de oude Maya- beschaving het einde der tijden. Het eindigen of veranderen van onze wereld in een dag tijd lijkt me onmogelijk. Wel is het op z'n minst bijzonder dat naast de voorspelling van de Maya's ook de I-Tjing (het duizenden jaren oud Chinees orakelboek) loopt tot en met het jaar 2012. En astrologisch gezien maken we de omwenteling van het vissen-tijdperk naar het aquariustijdperk. Wat zou ons te wachten staan?

Een nieuwe tijd

Ik houd het even bij de astrologie. Zowel het vissen - als aquariustijdperk duren zo ongeveer 2160 jaar. Heel wat mensenlevens dus. In dat opzicht is het meemaken van een overgang naar een ander astrologisch tijdperk zonder meer uniek te noemen. Het vissentijdperk, wat we nu achter ons laten, wordt gekenmerkt door mannelijke energie en waarden en gehechtheid aan materie. Vrouwelijke waarden als intuitie en mededogen worden er nauwelijks erkend, laat staan gewaardeerd. Het was de tijd waarin de autoriteiten (waaronder kerken) leidend waren en we steeds verder af kwamen te staan van ons zelf. Deze ontwikkeling van de mensheid was nodig met het oog op verdere groei in bewustzijn. Onder het mom van: je eerst verbinden om iets los te kunnen laten door het nieuw leven in te blazen. Met het aquariustijdperk is de tijd er rijp voor geworden om afstand te nemen van onze verbinding met de materie en ons bewustzijn naar een hoger (trillings)niveau te brengen.  Het Wholism Project heeft in het verlengde hiervan een interessante visie op de overgang van kosmische nacht naar de kosmische dag: we bewegen ons van verdichting van materie naar het goddelijke. En dat biedt kansen.

De praktijk

De huidige maatschappelijke ontwikkelingen waardoor de meesten van ons op enige wijze geraakt zullen zijn of worden, passen heel goed in bovengenoemde ontwikkeling. Het individu en materie krijgen minder voeten aan de grond. We zullen gedwongen worden om weer verder te kijken dan ons eigen perspectief, ons meer gaan verbinden en in toenemende mate belang gaan hechten aan gezamenlijkheid. Deze ontwikkeling is al een tijdje bezig en er zijn al mooie initiatieven te zien op dit gebied: diensten als ruilmiddel in plaats van geld (ik doe iets voor jou en jij iets voor mij of voor weer iemand anders), buurtbewoners die gezamenlijk een moestuin onderhouden, moeders die de handen ineen slaan om elkaars kinderen onder werktijd op te vangen etcetera etcetera. Door deze gezamenlijkheid geloof ik dat we weer meer van elkaar zullen leren, dat -inderdaad- de minder tastbare waarden als invoelend vermogen en intuitie een grotere rol gaan spelen en dat we zo samen een passende bijdrage leveren aan de bewustzijnsverhoging van onze mensheid.

Mooie ontwikkeling toch?

Ik wens je...

De feestdagen staan weer voor de deur. Het is weer de tijd van het terug- en vooruitblikken en we wensen elkaar weer allerlei moois toe. 

Ik wens jou de sleutel tot jouw geluk...Een sleutel die alleen jij weet te vinden als je echt wil, gelooft dat er ook voor jou een uniek exemplaar bestaat, als je vertrouwen hebt en je wilt inspannen om te zoeken op onverwachte en minder voor de hand liggende plaatsen.

Je bent het waard!

Hele fijne dagen en een goede start van het nieuwe jaar!

Oeps, daar ga ik weer...rechtsomkeert!

                                                                                                         Getty images

Ken je dat? Heb je eindelijk zo'n beetje zicht gekregen op jouw patronen die het trouw zijn aan jezelf in de weg staan, en dan is het nog steeds lastig om er niet in te stappen. Mooi balen! Stel: je weet dat je het lastig vindt om je afwijkende mening te geven als je te maken hebt met een dominante gesprekspartner en voelt je oude patroon (jezelf klein maken bijvoorbeeld) weer aan je trekken. Er is een trucje wat je kan helpen het desondanks over een andere boeg te gooien...

Hoe werkt dat?

De kunst is te letten op wat er bij je gebeurt, vlak voor het moment dat je valkuil zich aan je opdringt. Je herkent bij jezelf misschien zweten, een hoge ademhaling, een drukkend gevoel op je keel, spanning in je nek, een onrustig gevoel in je buik of nog iets anders. Het gaat erom dat je bij jezelf ontdekt wat je lijf je op dat moment te vertellen heeft.

Zo kan ik het bijvoorbeeld ineens spaansbenauwd krijgen als een bepaalde wending me niet past; oftewel als ik geconfronteerd word met en uitgedaagd word op mijn leerpunten. Inmiddels voor mij een herkenbaar signaal waardoor ik weer even in standje alert kom, mezelf razendsnel van binnen toespreek en doe wat me te doen staat. Ik kan simpelweg niet anders meer dan in actie komen om dit onplezierige gevoel te verdrijven en weer te gaan handelen in overeenstemming met mijn ware drijfveren, wensen en waarden. Soms is dat ook lastig. Steeds meer moeite heb ik met handelen conform een gewenst plaatje. Dat is de prijs die ik betaal voor het steeds dichter bij mezelf komen. Maar daarover wellicht een andere keer meer.

Wat herken jij?

Welke signalen geeft jouw lijf om je te laten weten dat extra alertheid geboden is en je wellicht wordt uitgenodigd het over een andere boeg te gooien?  Bedenk bij een lichamelijk signaal wat je diep van binnen het liefste zou doen en sta jezelf toe te experimenteren met ander gedrag. Zo zou je er bijvoorbeeld voor kunnen kiezen toch eens onomwonden doch vriendelijk je mening te geven, nee te zeggen tegen het verzoek van een lieve vriendin of juist wel spontaan mee te gaan naar die theatervoorstelling terwijl je eigenlijk van jezelf je nieuwe zorgverzekering moest regelen.

Je zult merken dat je, naarmate je nieuwe gedrag je meer succes oplevert je  vertrouwen en lol in het steeds meer op jouw manier leven ook toenemen.

Oefening baart kunst. Veel plezier!

Sterrensymboliek

Als je mijn vorige post gelezen hebt, weet je dat ik aan het opruimen ben geslagen en daarmee een dappere poging doe om meer ruimte te maken in mijn hoofd. Al ordenend stuitte ik op een restantje bamboestokken uit de categorie "zonde om weg te gooien" (het blijft hardnekkig, mijn verzameldrift)...die goed bleken te zijn voor een opruimcompromis in kerstsfeer. De bamboestokken sieren inmiddels een raam als vijfpuntige ster van 1 meter 20 doorsnede en brengen, zorgvuldig aan elkaar verbonden, een mooie symboliek in huis.

Symboliek

De vijfpuntige ster, ook wel pentagram genaamd, is waarschijnlijk 4000 jaar geleden ontstaan in Mesopotamië. In de loop der tijden is het symbool veel gebruikt in diverse (natuur)religies en occulte tradities en zijn er diverse betekenissen aan toegekend. Varierend van beschermer tegen het kwade tot symbool voor de vijf zintuigen of de elementen vuur-lucht-aarde-water verenigend door de ziel. De ster heeft ook een  opvallende gelijkenis met het menselijk lichaam. Denk aan de vitruviusman van Leonardo Da Vinci. Deze houding is de uitdrukking van een harmonieus mens met een wakker denkvermogen, een ruim gevoelsleven en een stevige fysieke basis. De beide onderste punten van de ster vormen de voeten op de aarde, de bovenste punt  de verbinding met het universum. Een soort van "hoofd in de wolken, voetjes op de grond dus", waarbij ik me in het eerste deel zonder twijfel herken en in het tweede deel een alom aanwezig aandachtspunt zie.  

Opgeruimd blijvertje?

Met deze symboliek voor ogen is deze ster in huis voor mij nu al meer dan de kerstster, die als ster van Bethlehem staat voor de plaats aan waar de Koning der Joden geboren zou zijn. 

Misschien mag ze wel blijven, ook na de feestdagen. Dan zoek ik een mooi plekje voor haar krachtige en dynamische uitstraling en haar symbolische weergave van het in de juiste verhouding komen te staan tot het oneindige met beide benen stevig aan de grond. Opgeruimd staat netjes!

Weg ballast!

                                                                                           Getty images

Ik ben een verzamelaar. Altijd al geweest. Je hoeft het maar te verzinnen of ik heb het wel ergens in huis. Denk: papier in verschillende kleuren, patronen, dikte, stukken zeil afkomstig van de Nijmeegse zomerfeesten, stukjes touw, lint, ijzerdraad, knopen, divers inpakmateriaal, kantjes, stofjes, ijzerwaren in alle soorten en maten en afgedankte sieraden met mooie knopen of haakjes. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ruimte in mijn hoofd

Hoewel ik geniet van de luxe om altijd wel iets bruikbaars te kunnen vinden als ik iets wil maken, moet ik bekennen dat mijn verzameldrift letterlijk en figuurlijk ook veel ruimte in beslag neemt. Letterlijke ruimte is er voldoende, met figuurlijke ruimte is het anders gesteld.  Te veel ballast neemt alleen maar onnodig veel ruimte in in mijn hoofd. Ruimte die ik veel beter ergens anders voor kan gebruiken! Ik kon er niet meer omheen: vuilniszakken, stofzuiger en zwabber in de aanslag dus.

Laat los, ruim op!

Het weekend diende zich aan en ik stortte me vol enthousiasme in mijn nieuwe project: "Ruimte in mijn hoofd!" Tot zover ging het goed. Tot ik echter belandde in ons souterrain waar het grootste gedeelte van mijn van verzameldrift tot uiting komt. Zo gemakkelijk bleek het niet te zijn om "zomaar" op te schonen. Want wie zegt me dat ik niet ooit nog een keer een perfecte bestemming heb voor het leuke zeiltje van de kapotte paraplu of voor dat schattige schoolbordje op een stokje? Maar ik zette door: sprak mezelf streng toe, probeerde mijn nostalgische neigingen te onderdrukken.

Ik realiseerde me dat deze ervaring opvallend veel parallellen heeft met hoe ik in het leven sta. Echt dingen achter me laten gaat niet zonder slag of stoot, waardoor ik kan blijven hangen in wat geweest is. Beetje zonde eigenlijk. Want ik leef vandaag. En omdat ik nou eenmaal de keuze heb gemaakt voor meer rust en ruimte, ga ik ook  loslaten en opruimen. En word ik opener, scherper en creatiever. Ook met een touwtje, schroefje of papiertje minder!

Heb jij ook iets op te ruimen om letterlijk en figuurlijk meer lucht te scheppen?