Ondanks het feit dat ik beroepsmatig veel met feedback bezig ben, beging ik vandaag een blunder; een feedbackblunder om precies te zijn. Eentje met, op z'n minst gezegd, vervelende gevolgen. Niet direct voor mij, maar voor het slachtoffer van mijn schending van de feedbackregels.
What happened?
Ik kwam met een volle tas boodschappen de Albert Heijn uit en schrok van mijn uitzicht: een rok van een dame die niet zat waar deze hoorde te zitten, met als gevolg dat twee billen het daglicht zagen (overigens ook nog eens niet bepaald de mooiste exemplaren), gewurmd in een transparante panty met alle gevolgen van dien. De aanwezigen op het parkeerterrein werden blootgesteld aan dit onverwachte en toch enigszins beschamende beeld...
Impuls
Meteen gaf ik invulling aan mijn eerste impuls. Ik liep rustig naar haar toe, legde mijn hand op haar schouder en fluisterde "je moet je rok even goed doen." Waarop zij "sorry" mompelde, een kleur kreeg en niets anders deed dan recht gaan staan in plaats van over haar fiets gebogen te blijven. Dat maakte het beeld iets minder erg, maar de schade was daarmee verre van ten einde.
De boodschap overbrengen
Ik kon niet anders dan concluderen dat mijn boodschap niet was overgekomen. Waardoor de betreffende dame nog steeds in de oorspronkelijke, beschamende toestand door het leven ging.
Wat deed ik niet handig of had ik anders kunnen doen?
Ten eerste gebruikte ik "moeten": "je moet je rok even goed doen". Wat ertoe leidde dat zij zich onmiddellijk geroepen voelde zich te verontschuldigen. Terwijl ze naar alle waarschijnlijkheid nog geen idee had waarvoor, kwam dus automatisch het "sorry" over haar lippen. Ze had overigens ook kunnen zeggen "waar bemoei je je mee?". Daar zou ze een punt hebben gehad. Zij het niet dat ik me als vrouw niet anders kon voorstellen dan dat zij van dit heikele punt verlost zou willen worden, als ze zich er eenmaal bewust van was.
Wat deed ik nog meer niet handig? Ik was niet specifiek genoeg. Een "je rok zit in je panty" of "ik zie je billen, en de rest van het parkeerterrein ook", was waarschijnlijk een stuk duidelijker geweest.
En tot slot: ik schond de belangrijkste regel van feedback: ik gaf een "jij-boodschap" in plaats van een "ik-boodschap". "Ik denk je graag wil weten dat je rok in je panty zit"of zoiets. Of zich interessant, deze feedbackregels, maar als er écht nood aan de man is, en dat was er, dan moet iets gewoon ook snel, meteen, NU, gezegd worden. Op welke wijze dan ook, mits met effect!
Ik hoop van harte dat er, terwijl zij op de fiets haar boodschappen naar huis bracht, iemand na mij is geweest met dezelfde goede bedoelingen. Maar dan iemand die wel zo slim was om haar zodanig feedback te geven dat de boodschap in ieder geval aankwam. Zodat deze net iets te grote billen veilig opgeborgen onder de keurige rok, hun weg naar huis vervolgden, zonder door onwillige ogen te worden gevolgd.
