Ken je dat? Dat iemand iets tegen je zegt, waarbij meteen al je haren overeind gaan staan? En ben je dan, net als ik, in eerste instantie geneigd om meteen terug te meppen en je gesprekspartner even -meer of minder fijntjes- te wijzen op dat hij het helemaal bij het verkeerde eind heeft? Dan is het onderzoeken van jouw haakjes ook voor jou interessant!
Haakjes
Het kan ook anders: de kans is groot dat je de omgekeerde ervaring van de hierboven genoemde ook kent. Iemand vindt of zegt iets over je, wat je vervolgens -misschien na een kleine hickup- gemakkelijk van je af laat glijden. Met andere woorden: er is geen haakje waar de opmerking aan kan blijven hangen. Je bent er gewoon zeker van dat het niet klopt wat je over je heen krijgt, waardoor het je niets doet. Heerlijk!
Raakbaar
Maar wat te doen met die momenten waarop je wél raakbaar bent en er allerlei irritante haakjes uit gaan staan? Je zou kunnen beginnen met onderzoeken wát het precies is wat je raakt. Een voorbeeld uit deze vakantieweek: ik ben de hele dag druk in de weer geweest met voorlezen, knutselen en voetballen, verse sapjes maken, heb bovendien ook nog eens een rommelkast uitgemest en 's avonds krijg ik de opmerking dat ik vergeten ben om een pakje naar het postkantoor te brengen. Een waarheid als een koe. "Dat klopt helemaal, ja, stom, vergeten...doe ik morgen." Dat zou zo ongeveer een passende reactie hebben kunnen zijn. Maar ik wórd me toch boos! Gewoon omdat er nu weer een "bewijs" ligt van mijn onvermogen om alles, no matter what, onder controle te hebben. Een eigenschap die ik, tegen beter weten in, nogal hoog heb zitten. Het meest interessante aan dit alles is dat het zich enkel en alleen in mijn hoofd afspeelt, dat ik dus degene ben die deze irritante werkelijkheid voor mezelf creëer! Gewoon omdat ik het haakje "controle" uit heb staan.
Haakjes intrekken en overtuigingen omkeren
Het goede nieuws is dat je dit proces ook zelf kan keren: je hebt zelf de keuze om je haakjes in te trekken, of ze -wat realistischer- stukje bij beetje af te vijlen waarna ze steeds minder functioneel worden. Als je in de gaten hebt wat jouw raakbaarheid je wil zeggen, is de helft van de strijd al gestreden. De overtuiging die onder je reactie ligt, zit je blijkbaar in de weg. Keer deze om!
In mijn geval wordt mijn nieuwe mantra dan iets als: "oké, ik heb niet alles onder controle en dat is prima, want dat biedt ruimte voor onverwachte dingen en plezier."
Niet gek toch? De kunst is om dit heel vaak tegen mezelf te zeggen, zodat ik er steeds meer in ga geloven en mijn controle-haakje steeds kleiner zal gaan worden.
Wat hebben jouw haakjes je te vertellen?
